Het ruimtevaartuig maakte in juli 2015 een vlucht langs de dwergplaneet en zijn manen en de ideeën die daarna werden verzameld, herschrijven nog steeds bijna alles wat wetenschappers over Pluto weten.
De dwergplaneet bevindt zich aan de rand van ons zonnestelsel in de Kuipergordel, het grootste aantal ijzige lichamen die ver van de zon draaien. De ijzige wereld, met een gemiddelde temperatuur van min 387 graden Fahrenheit (minus 232 graden Celsius), herbergt bergen, valleien, gletsjers, vlaktes en kraters. Als je op het dak zou staan, zou je een blauwe lucht met rode sneeuw zien.
Een nieuwe analyse van afbeeldingen heeft een ruig gebied op Pluto onthuld dat anders is dan enig ander deel van de kleine wereld – of de rest van onze kosmische omgeving.
“We hebben een veld met zeer grote ijsvulkanen gevonden dat anders is dan al het andere dat we in het zonnestelsel hebben gezien”, zegt studieauteur Kelsey Singer, een senior onderzoeker aan het Southwest Research Institute in Boulder, Colorado.
Het gebied ligt ten zuidwesten van de Sputnik Planitia-ijskap, die een oud inslagbekken bedekt dat zich 1000 km breed uitstrekt. Het bestaat grotendeels uit hobbelig waterijs en is bezaaid met vulkanische koepels. Twee van de grootste staan bekend als Wright Mons en Piccard Mons.
Wright Mons is ongeveer 13.123 tot 16.404 voet (4 tot 5 km) hoog en overspant 93 mijl (150 km), terwijl Piccard Mons ongeveer 22.965 voet (7 km) hoog en 139 mijl (225 km) breed is.
Wright Mons is qua grootte vergelijkbaar met de Mauna Loa-vulkaan op Hawaï, een van de grootste vulkanen op aarde.
Singer zei dat sommige van de koepels die op de foto’s zijn waargenomen, samensmelten om grotere bergen te vormen. Maar wat kan het creëren? IJs vulkanen.
Elders in ons zonnestelsel zijn ijsvulkanen waargenomen. Ze transporteren materialen van de ondergrond naar de oppervlakte en creëren nieuw terrein. In dit geval was het water dat snel in ijs veranderde toen het de vriestemperaturen van Pluto’s oppervlak bereikte.
“De manier waarop deze kenmerken eruitzien, is heel anders dan die van vulkanen in het hele zonnestelsel, of het nu ijsvoorbeelden zijn of rotsvulkanen”, zei Singer. “Ze vormden zich als bergen, maar er zijn geen caldera’s aan de top en ze hebben grote ontsluitingen Overal. Dat zijn ze.’
Hoewel Pluto een rotsachtige kern heeft, hebben wetenschappers lang geloofd dat de planeet veel interne verwarming mist, wat nodig is om vulkanische activiteit te stimuleren. Om het gebied te creëren dat Singer en haar team hebben bestudeerd, zouden er verschillende vulkaanuitbarstingen zijn geweest.
Het onderzoeksteam merkte ook op dat het gebied geen archeologische kraters had, die over het oppervlak van Pluto te zien zijn, wat aangeeft dat de ijsvulkanen relatief recent actief zijn geweest – en dat het binnenste van Pluto meer restwarmte heeft dan verwacht, zei Singer .
“Dit betekent dat Pluto meer interne warmte heeft dan we dachten, wat betekent dat we niet volledig begrijpen hoe planetaire lichamen werken”, zei ze.
Singer voegde eraan toe dat ijsvulkanen waarschijnlijk “in meerdere ringen” zijn gevormd en waarschijnlijk pas 100 miljoen tot 200 miljoen jaar geleden actief waren, wat een beetje geologisch recent is.
Als je getuige zou zijn van een ijsvulkaan die op Pluto uitbarst, zou het er misschien iets anders uit kunnen zien dan je zou verwachten.
“Het ijzige materiaal was mogelijk een mengsel van ijs en water of meer tandpasta toen het uit een vulkanische opening op het oppervlak van Pluto stroomde”, zei Singer. “Het is zo koud op het oppervlak van Pluto dat vloeibaar water daar niet lang kan blijven. In sommige gevallen heeft de stroom materiaal de enorme koepels gevormd die we zien, evenals het klonterige terrein dat alomtegenwoordig is in deze regio.”
Toen New Horizons in de buurt van dit gebied vloog, zag het team geen huidige gletsjervulkaanactiviteit, maar ze konden het gebied ongeveer een dag zien. Het is mogelijk dat de ijsvulkanen nog actief zijn.
“Het kan zijn als vulkanen op aarde die een tijdje inactief zijn en dan weer worden geactiveerd”, zei ze.
Pluto was ooit een ondergrondse oceaan, en de vondst van deze ijsvulkanen zou erop kunnen wijzen dat er nog steeds een ondergrondse oceaan bestaat – en dat vloeibaar water zich dicht bij het oppervlak zou kunnen bevinden. In combinatie met het idee dat Pluto een veel warmer interieur heeft dan eerder werd gedacht, roepen de resultaten intrigerende vragen op over de bewoonbaarheid van de dwergplaneet.
“Er zijn nog steeds veel uitdagingen voor organismen die proberen te overleven”, zei Singer. “Ze zullen nog steeds een continue bron van voedingsstoffen nodig hebben, en als de vulkanen episodisch zijn en dus de beschikbare warmte en water variabel is, is dat soms ook moeilijk voor levende wezens.”
Om Pluto’s intrigerende oppervlak te onderzoeken, moet je een orbiter naar de verre wereld sturen.
“Als we een toekomstige missie sturen, kunnen we ijsdoordringende radar gebruiken om rechtstreeks naar Pluto te gaan en misschien zelfs te zien hoe het vulkanische sanitair eruit ziet”, zei Singer.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”