Er verschijnen vreemde dingen in de bossen en chaparrals van Californië na zware regenval. Vochtige schimmels die rustig in de grond leven, creëren vruchtlichamen. Sommige hebben de bekende paddenstoelvorm van een stengel en een hoed, maar andere lijken op fluorescerend koraal, proppen doorschijnende bruine gelei en felgele knoppen – vreemde vormen die slechts kort zichtbaar zijn met het blote oog terwijl de organismen hun sporen vrijgeven.
Met elke verschijning is er voor paddenstoelenjagers een kans om nieuwe soorten tegen te komen. Volgens een rapport uit 2023 van de Royal Botanic Gardens, Kew, moet nog tot 95% van de schimmelsoorten op aarde worden beschreven. Zowel professionele als amateur-mycologen gebruiken al jaren DNA-sequencing op gekweekte schimmels, zegt Mandy Quark, mycoloog en hoofd communicatie in Californië. Onderzoek naar de diversiteit van schimmels, dat tot doel heeft sequenties van tienduizenden schimmels toe te voegen aan wetenschappelijke databases. Door middel van sequencing identificeren schimmelliefhebbers vaak schimmels die de eerste voorbeelden van hun soort zijn in databases.
“Misschien kunnen we nu hier in Californië gaan – of eigenlijk, waar je ook bent in Noord-Amerika – en kunnen we gemakkelijk een nieuwe soort paddenstoel of schimmels vinden die nog niet is beschreven,” zei mevrouw Quark.
Tijdens het jaarlijkse onderzoekskamp van de Sonoma County Mycological Society afgelopen januari hielpen mevrouw Quark en haar partner Alan Rockefeller honderden kampeerders bij het identificeren van schimmels die waren teruggevonden in de bodem van de bossen nabij Occidental, Californië. Ze bevatten paddenstoelen in plaats van maïshonden of frietjes, hoog opgestapeld op picknicktafels. In een geïmproviseerd laboratorium demonstreerden vrijwilligers hoe ze DNA uit tumoren konden extraheren. Door een kort deel van de genetische code van elke schimmel te sequencen, kunnen ze van elkaar worden onderscheiden.
Zodra verzamelaars een match hebben voor hun reeks, kunnen ze de informatie invoeren op iNaturalist, een website waar verzamelaars hun observaties van de natuurlijke wereld kunnen delen. Ondertussen voeren organisaties zoals het Ohio Mushroom DNA Laboratory en het Mikuta Laboratory, opgericht door Stephen Russell, een biochemicus aan de Universiteit van Michigan, sequenties in wetenschappelijke databases in die toegankelijk zijn voor de onderzoeksgemeenschap. Op deze manier kan informatie die wordt gegenereerd door verspreide netwerken van verzamelaars rechtstreeks naar wetenschappers en natuurbehoudsorganisaties worden gestuurd.
Mevrouw Quark zei dat de afgelopen jaren een doorbraak op het gebied van sequencing hebben plaatsgevonden. Ze zei dat er dit jaar al meer dan 21.000 monsters zijn gesequenced, tegen 5.600 in 2022. “We zullen het jaar waarschijnlijk eindigen met meer dan 40.000”, voegde ze eraan toe.
Er zijn nog steeds veel schimmels die niet zijn geïdentificeerd. Sommige van deze organismen, die leven als een netwerk van draden verborgen in de grond, hebben misschien al jaren geen vruchtlichaam meer voortgebracht. Maar na zware regenval in Zuid-Californië kunnen verzamelaars paddenstoelen tegenkomen die al tientallen jaren niet meer zijn gezien, zei mevrouw Quark.
Daarom kan het genereren van reeksen schimmels in de bodem de volgende stap zijn. Alleen dan zal het mogelijk zijn om de ware diversiteit van de Noord-Amerikaanse schimmelsoorten te herkennen en, met de klimaatverandering, manieren te overwegen om te behouden wat onder de oppervlakte ligt.
“We bevinden ons nu op een verbazingwekkend punt waar we dit moeten uitzoeken,” zei mevrouw Quark.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”