Als een dier dat op zijn mok kauwt, leidde Likud woensdag tot de gebruikelijke corrupte aanpak die we al hebben sinds de verkiezingen van 2015: hij trok de integriteit van president Reuven Rivlin in twijfel voordat hij de taak kreeg een regering te vormen. En Rivlins aankondiging dat hij de taak van regeringsvorming zou geven aan de kandidaat met de beste kansen om dat te doen – trouwens zijn gebruikelijke script na elke verkiezing – alarmeerde bezorgde huurders op Balfour Street.
Haast om hun aanvalshonden vrij te laten: ministers Amir Ohana, Yuval Steinitz en Miri Regev. En natuurlijk de adviseur van de voorzitter van de organisatie, voorzitter van de Knesset, Yariv Levin. Ze verklaarden dat “de president geen politieke speler kan zijn”. Los daarvan besloot Regev dat “het gedrag van de president niet als een staatsman is”. Ze voegde eraan toe dat de president “een maand voor het einde van zijn ambtstermijn” ongeveer vier maanden daarvan aftrad (zijn termijn loopt af op 9 juli). Dit was blijkbaar haar wensdenken.
En nogmaals, anonieme bronnen meldden dat Rivlin En Gideon Sa’ar had een deal gesloten om de eerste het mandaat aan de laatste te geven. Het was hetzelfde valse en verontrustende deuntje voor de eerste verkiezingen in de serie in 2019. Hetzelfde bekraste record van dezelfde ellendige bedienden. Er is meer staatsmanschap en integriteit in Pinkie Rivlin dan de meeste Likud-leden, zoals hij keer op keer heeft bewezen.
Netanyahu Plan om de president zelf te bestormen met de aankondiging die hij op woensdagavond prime time deed (nieuwsredacteuren, die niets hadden geleerd en niets waren vergeten, zonden het live uit). Uiteindelijk deed hij in plaats daarvan een emotionele oproep aan Naftali Bennett en Gideon Sa’ar om naar huis te komen, in de boezem van het rechtse blok. Enkele maanden later werd de achternaam van Gideon herinnerd.
Zijn korte toespraak was een wonder van flagrante leugens en verdraaiing van de werkelijkheid. “Mensen hebben hun wil duidelijk gemaakt”, zei hij. Het gaf 65 zetels aan de rechtse partijen. In die mand zat zowel Sa’ar’s New Hope-partij als Bennett’s Yamina, hoewel beide partijleiders hadden beloofd hem te vervangen. ‘Laten we alle slechte tijden achter ons laten en een stabiele rechtse regering vormen’, zei hij vlot, als een serieuze hustler die ervan overtuigd is dat hij iedereen hetzelfde stuk land in het midden van de oceaan voor duizend kan verkopen. tijd.
Zoals verwacht, Sa’ar Het antwoord was snel – totale afwijzing, druipend van minachting. “Op dezelfde dag dat hij en zijn volk opnieuw valse complottheorieën publiceren en tegen mij en de president, vraagt Netanyahu me om met hem mee te doen”, zei hij. Bennett’s reactie was, zoals te verwachten, meer dubbelzinnig, afkomstig van zijn vakantie in de woestijn: Naftali Bennett maakt zich zorgen om burgers, niet om gereserveerde plaatsen. Bennett “zal alles in het werk blijven stellen om een goede en stabiele regering te creëren.” Dit is op zichzelf een vreemde uitspraak. In tegenstelling tot alle andere spelers zit hij niet in het spel. Als er enige moeite is gedaan, is het niet duidelijk wat Bennett’s bijdrage zou zijn.
‘Voorstander van internet. Student. Kwaadaardige twitteraar. Expert in amateur-tv. Hipster-vriendelijke maker.’