De kernvraag is of multinationale ondernemingen uit deze landen 10% of 5% dividendbelasting moeten betalen. Aangezien de verdragen van India met deze landen de meestbegunstigingsclausule bevatten, vinden de multinationals dat het voordelige belastingtarief van 5% uit de verdragen met de landen Slovenië, Litouwen en Colombia ook voor hen zou moeten gelden.
Aangezien Nederland, Zwitserland en Frankrijk allemaal OESO-leden zijn, zorgt de MFN-clausule ervoor dat als India een andere overeenkomst sluit met een OESO-lid met een lager belastingtarief, hetzelfde geldt voor deze drie landen.
De Belastingdienst streeft naar een tarief van 10% op dividendinkomsten voor aandeelhouders uit deze drie landen.
De zaken bereikten het Hooggerechtshof nadat de belastingdienst verloor van het Hooggerechtshof van Delhi. Kort gezegd concludeert de Hoge Raad dat belastingverdragen moeten worden vrijgesteld van technische regels, dat de weigering van de administratie van de gunstige behandeling van de 5%-inhouding “onjuist” is en dat er geen aparte kennisgeving nodig is om het verdrag toe te passen op het lokale recht.
Lees ook: Hooggerechtshof beslist over het lot van dividendinkomsten onder het Nederlands-Frankrijk-Zwitserse Verdrag
Nestlé zegt dat alle bepalingen van het verdrag naar behoren zijn aangemeld
Boros Kaka, de belangrijkste pleitbezorger van Nestlé, zei dat het verdrag of protocol met bepalingen moet worden aangemeld en niet de individuele bepalingen die daarin zijn opgenomen. En als het oordeel automatisch is, moet het worden gerespecteerd.
Met betrekking tot het Verdrag van Zwitserland, dat van toepassing is in Nestlé, zijn niet alleen alle bepalingen naar behoren aangemeld, maar heeft de Indiase regering haar Zwitserse tegenhanger formeel meegedeeld dat aan alle wettelijke vereisten en formaliteiten voor de handhaving van het protocol is voldaan. Kaka voerde voor de Hoge Raad aan dat dit onderdeel was van het verdrag en protocol.
Hij zei dat de MFN-clausule een uitvoerende en zelfstandige clausule is. Benadrukkend dat als een zelfhandhavingsclausule kennisgeving nodig had om effectief te zijn, er geen meestbegunstigingsclausule zou zijn die ooit van toepassing zou zijn, omdat alle landen die bezwaar maken tegen een bepaalde interpretatie deze nooit zouden melden.
Het argument van de andere partij is dat we opnieuw moeten onderhandelen over automatische bepalingen, naar behoren aangemeld, ondertekend en gehandhaafd. Als dit geen schending van het verdrag is, wat dan wel?
Nestlé advocaat
Kaka voerde aan dat geen enkele rechtbank in India en de rest van de wereld ooit heeft toegestaan dat er een procedure moet worden gecreëerd voor een partij die een zelfuitvoerend verdrag ondertekent om opnieuw over een bepaling te mogen onderhandelen.
Hij haalde de Sanofi-zaak aan en zei dat de rechtbanken geen substantiële wijzigingen in de lokale wetgeving hadden toegestaan om belastingverdragen te omzeilen. Maar hier wordt aangevoerd dat er een vormvereiste moet worden gecreëerd om een belastingverdrag te omzeilen.
De advocaat beriep zich ook op internationale jurisprudentie om te bewijzen dat rechtbanken binnen legitieme grenzen gebonden zijn aan het interpreteren van de lokale wetgeving om confrontaties met beleefdheid van staten te voorkomen.
Het Verdrag van Wenen inzake het verdragenrecht bepaalt dat een verdrag te goeder trouw moet worden geïnterpreteerd volgens zijn gewone betekenis, in de context van het verdrag en in het licht van zijn doel, aldus Kaka.
“Er is geen vereiste in het Protocol dat een land lid moet zijn van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling op de datum waarop het verdrag wordt ondertekend en dat zou neerkomen op een herformulering van de clausule.”
Geen melding nodig om MFN-conditie uit te voeren: Steria
De raadsman van Steria (India) Ltd. heeft erop gewezen dat de MFN-clausule in de Overeenkomst ter voorkoming van dubbele belasting tussen India en Frankrijk, die van toepassing is op hun zaak, onvoorwaardelijk is. Er hoeft niet te worden voldaan aan voorwaarden voordat de MFN-clausule wordt geactiveerd, afgezien van de basisvereiste dat een andere DTAA door India moet worden ingevoerd met een OESO-land dat concessies of voordelen aan de partij biedt.
Er is een lange geschiedenis van uitspraken van Indiase rechtbanken die stellen dat de MFN-clausule automatisch is en van toepassing is vanaf het moment dat een DTAA wordt ingevoerd met een ander OESO-land.
De advocaat van Steria nam ook nota van de bepalingen waarin staat dat er geen kennisgeving vereist is om de MFN-clausule te activeren. Tegenargumenten zijn in het verleden door de belastingdienst ronduit afgewezen.
Donderdag hervat de rechtbank de zittingen in de zaak.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”