Nederland en Chili ondertekenen een belastingverdrag

een introductie

Nederland heeft een uitgebreid netwerk van belastingverdragen. Er moet echter nog een belastingverdrag worden ondertekend tussen Nederland en de Republiek Chili. Op 25 januari 2021 tekenden Nederland en Chili een overeenkomst om dubbele belastingheffing met betrekking tot belastingen op inkomen en vermogen te elimineren en belastingontduiking te voorkomen en te voorkomen (het verdrag). Het verdrag bevat bepalingen om belastingontduiking en het betalen van dubbele belasting te voorkomen.

Op dit moment is er geen officiële datum voor de inwerkingtreding van het verdrag, maar het zal zijn na parlementaire ratificatie en uitwisseling van ratificatie-instrumenten tussen de verdragsluitende staten.

Deze GT Alert vat de inhoud van het verdrag samen.

Inhoud van het Verdrag

Het verdrag beoogt mogelijke barrières (dubbele belastingheffing) te voorkomen die de economische bedrijvigheid tussen Nederland en Chili zouden kunnen belemmeren. Het beoogt ook rechtszekerheid voor belastingbetalers in beide verdragslanden te waarborgen.

Het verdrag volgt in veel opzichten de huidige (gepubliceerde 2017) versie van het OESO-modelbelastingverdrag. Tegelijkertijd bevat het verdrag enkele bepalingen uit het Modelverdrag van de Verenigde Naties van 2017. Hierdoor zijn er proportioneel meer belastingrechten aan Chili toegekend dan het geval zou zijn geweest als het verdrag volledig was gebaseerd op het OESO-modelbelastingverdrag.

Vaste inrichting

Een vaste inrichting is over het algemeen een vaste bedrijfsinrichting die resulteert in een belastingverplichting in een bepaald rechtsgebied. In sommige gevallen wordt aangenomen dat er een vaste inrichting bestaat als aan bepaalde criteria is voldaan. Krachtens het verdrag wordt een vaste inrichting als aanwezig beschouwd indien de onderneming in een overeenkomstsluitende Staat diensten verricht door middel van werknemers of andere verbonden werknemers, indien de werkzaamheden gedurende een tijdvak of tijdvakken van in totaal meer dan 183 dagen gedurende een tijdvak van twaalf maanden worden voortgezet.

Bovendien wordt aangenomen dat een vaste inrichting bestaat wanneer een faciliteit, boorplatform of vaartuig wordt gebruikt voor het zoeken naar natuurlijke rijkdommen of exploratieactiviteiten, en andere activiteiten die verband houden met de winning of exploitatie van natuurlijke rijkdommen in de andere Verdragsluitende Staat, indien de werkzaamheden gedurende een periode of perioden van in totaal 30 dagen of meer gedurende een periode van 12 maanden zijn voortgezet of uitgevoerd.

Dividenden, rente en royalty’s

Bronbelastingtarieven voor dividenden, bepaalde soorten voordelen en bepaalde soorten royalty’s zijn onderworpen aan Zuid-Amerikaanse normen (5% voor dividenden, 4% voor bankrente en leverancierskrediet, 2% voor gebruik van apparatuur en 10% voor andere royalty’s). ). De definitie van royalty in het verdrag volgt de definitie van het Modelverdrag van de Verenigde Naties en omvat dus vergoedingen voor het gebruik of het recht om industriële, commerciële of wetenschappelijke apparatuur te gebruiken.

meerwaarden

Het bronland heeft het recht om vermogenswinsten uit de verkoop van aandelen en soortgelijke rechten te belasten. Deze bepaling volgt tot op zekere hoogte het Modelverdrag van de Verenigde Naties en het belastingtarief van het bronland bedraagt ​​maximaal 16% van de behaalde vermogenswinst. In tegenstelling tot een modelovereenkomst van de Verenigde Naties, vereist het verdrag geen minimale hoeveelheid eigen vermogen.

Arbitrage en informatie-uitwisseling

Nederland en Chili hebben afspraken gemaakt over informatie-uitwisseling en hulp bij belastinginning. Het verdrag bevat ook een bepaling over arbitrage voor het geval Chili en Nederland niet in onderling overleg tot overeenstemming komen over de positie van de belastingplichtige die van mening is dat het verdrag niet naar behoren is uitgevoerd.

Misbruik bestrijden

Het verdrag bevat een uitgebreide antimisbruikbepaling in lijn met het BEPS-project dat verbiedt dat het verdrag wordt gebruikt om belastingen te ontwijken. Deze bepaling staat elk land toe om verdragsvoordelen te weigeren als het bedrijf alleen geld overmaakt via Nederland of Chili om belastingen te ontwijken.

Een inwoner van een Verdragsluitende Staat heeft geen recht op voordelen van het verdrag, tenzij de inwoner een in aanmerking komende persoon is zoals gedefinieerd in het verdrag (bepaling van uitkeringen). Bovendien bevat het verdrag een algemene antimisbruikbepaling (de hoofddoeltoets), die bepaalt dat er op grond van het verdrag geen voordeel wordt toegekend met betrekking tot een inkomensclausule als redelijkerwijs kan worden geconcludeerd dat het verkrijgen van dat voordeel een van de belangrijkste doelen van een goed presterende regeling of transactie Direct of indirect ten opzichte van dat voordeel, tenzij wordt aangetoond dat het toekennen van dat voordeel in de gegeven omstandigheden in overeenstemming zou zijn met het doel en het doel van de relevante bepalingen van het verdrag.

Multilateraal instrument

Het verdrag zal geen gedekte belastingovereenkomst zijn voor het multilaterale instrument, aangezien geen van de verdragsluitende staten het verdrag heeft opgenomen in zijn kennisgeving aan de OESO.

gevolgtrekking

Een verdrag treedt in werking wanneer de verdragsluitende landen het verdrag ratificeren in overeenstemming met de nationale grondwettelijke procedures. Daarna treden de bepalingen van het verdrag in werking op de eerste dag van januari van het kalenderjaar volgend op dat waarin het verdrag in werking is getreden.