Muizen met rugzakken kunnen overlevenden van aardbevingen helpen redden

CNN
–

Gebouwen storten niet in grotendeels – Maar als ze dat doen, is dat rampzalig voor degenen die erin vastzitten. Natuurrampen zoals aardbevingen en orkanen kunnen het niveau van hele steden bereiken, en voor zoek- en reddingsteams die overlevenden proberen te vinden, is dit een ontmoedigende taak.

Maar een onverwachte redder wordt opgeleid om te helpen: muizen.

Het project, ontworpen door een Belgische vzw APOPOHet voorziet knaagdieren van kleine, hightech rugzakken om eerstehulpverleners te helpen bij het zoeken naar overlevenden tussen het puin in rampgebieden.

“Ratten zijn meestal erg nieuwsgierig en gaan graag op ontdekkingstocht – wat de sleutel is tot zoeken en redden”, zegt Donna Keane, gedragswetenschapper en projectleider.

Naast een avontuurlijke geest, maken hun kleine formaat en uitstekende reukvermogen muizen ideaal voor het lokaliseren van objecten in krappe ruimtes, zegt Kane.

Ratten worden momenteel getraind om overlevenden te vinden in een gesimuleerd rampgebied. Ze moeten eerst het doelwit lokaliseren in een lege kamer, aan de schakelaar op het fluitende jasje trekken en dan terugkeren naar de basis, waar ze worden beloond met een beloning.

Terwijl de knaagdieren zich nog in de beginfase van hun training bevinden, werkt APOPO samen met de Technische Universiteit Eindhoven aan de ontwikkeling van een rugzak met een videocamera, een tweewegmicrofoon en een locatiezender om eerstehulpverleners te helpen communiceren met overlevenden.

“Samen met een rugzak en training zijn muizen ongelooflijk handig voor zoek- en reddingsacties”, zegt Kane.

Klaar APOPO Honden en ratten trainen De basis in Tanzania detecteert al meer dan een decennium de geur van landmijnen en tuberculose. Hun programma’s gebruiken de Afrikaanse reuzenzakrat, die in gevangenschap een langere levensduur heeft van ongeveer acht jaar in vergelijking met de vier jaar van de gewone bruine rat.

Hoewel het zoek- en reddingsproject pas officieel werd gelanceerd in april 2021, toen Ken zich bij het team voegde, probeert APOPO het idee al jaren te lanceren, maar heeft het niet de financiering en een zoek- en reddingspartner om het te ondersteunen. Maar als je vrijwilligerswerk doet voor een zoek- en reddingsorganisatie? GEA Ik nam in 2017 contact op met APOPO over de mogelijkheid om muizen te gebruiken voor hun missies, en het team begon het idee te onderzoeken.

Een belangrijk onderdeel van de zoek- en reddingsmissie was technologie waarmee eerstehulpverleners via muizen met slachtoffers konden communiceren. APOPO had dit niet – totdat elektrotechnisch ingenieur Sander Verdiesen instapte.

Verdesen deed tijdens zijn masterstudie aan de Technische Universiteit Eindhoven onderzoek naar “Technologie toepassen om levens te verbeteren”. op binnen rampgebieden.

Het prototype bestaat uit een 3D-geprinte plastic behuizing met een videocamera die livebeelden naar een ontvangereenheid op een laptop stuurt, met een hoogwaardige kopie opgeslagen op een SD-kaart. Het werd op muizen gepast met een neopreen jas, hetzelfde materiaal dat wordt gebruikt voor duikpakken.

Verdesen vloog naar Tanzania om de apparatuur te testen en zei dat de muizen aanvankelijk “niet echt wisten hoe ze ermee moesten omgaan”, maar zich snel aanpasten. “Uiteindelijk renden ze rond met hun rugzak op, helemaal geen probleem”, voegt hij eraan toe.

Omdat de rugzakken het ‘beter deden dan verwacht’, bleef Verdiesen het ontwerp verbeteren, zelfs nadat zijn vrijwilligerswerk ten einde was.

Maar technologie terugschalen en aanpassen aan rampgebieden was niet eenvoudig.

GPS kan niet doordringen in het dichte puin en puin van ingestorte gebouwen, zegt Verdesen. Een alternatief is de traagheidsmeeteenheid, een locatietracker die wordt gebruikt in het kielzog Brandweerman’ schoenen.

“Als je loopt, zal je voet bij elke stap uitsteken – je kunt hem resetten. Met muizen hebben we dat nog niet gevonden. Andere ingenieurs werken aan soortgelijke projecten, dus hopelijk kunnen ze een oplossing vinden.”

Verdeisen probeert ook meer technologieën in de volgende versie te brengen, zoals een tweerichtingsmicrofoon, terwijl de omvang ervan wordt verkleind. Met een gewicht van ongeveer 140 gram (4,9 ounces), was het prototype twee keer zo zwaar als oorspronkelijk de bedoeling was – hoewel Verdesen zegt dat omvang een groter probleem was, met een lengte van 10 centimeter (3,9 inch) en een diepte van 4 centimeter (1,6 inch).

“De ratten botsten tegen iets aan waar ze normaal gesproken onder konden komen, en plotseling konden ze dat niet meer”, legt hij uit.

Om het “zo klein mogelijk” te maken zonder functionaliteit te verliezen, is Verdeisen van plan om alles te combineren in één printplaat, wat nog meer ruimte zal besparen. Deze verbeterde versie van de rugzak zou later dit jaar klaar moeten zijn, en hij hoopt dat het op een dag de eerstehulpverleners zal helpen ‘iemand te vinden die niet gered had kunnen worden’.

Ondertussen verhoogt Ken in Tanzania de complexiteit van de trainingsomgeving van de rat, “om het meer te laten lijken op wat ze in het echte leven zouden kunnen tegenkomen.” Dit omvat het toevoegen van kunstmatige geluiden zoals graven om echte noodsituaties na te bootsen.

Tot nu toe zijn de resultaten veelbelovend: uit haar observaties zegt Kane dat muizen goed reageren op steeds uitdagendere simulaties: “Ze moeten veel vertrouwen hebben in elke omgeving en onder welke omstandigheden, en dat is iets waar deze muizen van nature goed in zijn.”

Muizen worden vanaf de geboorte behandeld en blootgesteld aan verschillende omgevingen, bezienswaardigheden, geluiden en mensen als onderdeel van het ‘gewenningsproces’, waardoor hun geleidelijke blootstelling aan gevaarlijkere situaties minder stressvol is, aldus Kane.

Aangezien dieren centraal staan ​​in de projecten en taken van APOPO, Mooi zo is een prioriteit. De dieren worden vijf dagen per week getraind in sessies van 15 minuten en leven alleen of met broers en zussen van hetzelfde geslacht in kooien, waar ze ook hun dagen doorbrengen als ze met pensioen gaan.

Door een dieet van vers fruit en groenten te volgen, krijgen ze ook dagelijks speeltijd in een speciale speelkamer, hoewel de training erg op elkaar lijkt voor zoek-en-reddingsratten, “alleen met een beetje begeleiding”, zegt Kane.

Het programma is nog in ontwikkeling, maar Ken schat dat het trainen van elke muis minstens negen tot twaalf maanden zal duren.

Voor de volgende fase van de training zegt Kane dat het team “niveaus zal creëren om meerdere verdiepingen van een ingestort gebouw na te bootsen” en “real-world scenario’s” zal benaderen. Zodra de muizen vertrouwen hebben in de meer complexe omgevingen, zal het project verhuizen naar Turkije, waar GEA is gevestigd, voor verdere voorbereiding in meer realistische omgevingen. Als alles goed gaat, zullen de ratten waarschijnlijk in realistische situaties terechtkomen.

Voor nu zijn Kane en het team in Tanzania er echter op gericht om de ratten in hun eerste fase van training te krijgen – en hopelijk zullen ze op een dag in het veld zijn.

“Zelfs als onze ratten slechts één overlevende vinden op de plaats van het wrak, denk ik dat we blij zouden zijn te weten dat het ergens een verschil maakt”, zegt Kane.