Laten we beginnen met negatieve groei. Wat is het precies? Negatieve groei wordt soms gedefinieerd als een economische theorie die pleit voor het verkleinen van de omvang van economieën om milieu- en sociale problemen aan te pakken.
Maar Jason Hickel, een vooraanstaand auteur op het gebied van negatieve groei, heeft deze definitie verfijnd en zegt dat het doel ‘de geplande vermindering van het energie- en hulpbronnenverbruik’ is. Hij streeft dus niet daadwerkelijk naar een verlaging van het bbp; hij ziet liever dat sectoren als de gezondheidszorg, de sociale woningbouw en het onderwijs groeien. In plaats daarvan wil hij schadelijke economische activiteiten – zoals vlees, verbrandingsmotoren en vliegen naar een ander continent – beperken. Heikal vond echter geen bewijs ter ondersteuning van het idee dat het mogelijk is economische groei te realiseren en tegelijkertijd de consumptie van natuurlijke hulpbronnen te verminderen. Hij verwacht dus eigenlijk dat minder schadelijke economische activiteiten zullen leiden tot een lager bbp, maar dat is niet het hoofddoel.
Groene groei verschilt van economische groei, omdat het streeft naar technologische oplossingen die het mogelijk maken dat de economie verder groeit, zodat we kunnen genieten van een zomervakantie weg van huis, vlees of kunstmatige vervangingsmiddelen kunnen eten en een goede auto kunnen besturen. Voorstanders van groene groei beweren dat technologische oplossingen voldoende zullen zijn om mensen in staat te stellen hun leven voortdurend te verbeteren.
Voorstanders van negatieve groei zoals Heikal zijn zich bewust van de potentiële negatieve gevolgen voor individuen. Een afname van het bbp naarmate de bevolking toeneemt, kan leiden tot een afname van de arbeidsuren. Zij zijn echter van mening dat burgers, vooral degenen met lagere inkomens, nog steeds rond moeten kunnen komen met behulp van een leefbaar loon, baangaranties en progressieve belastingen.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”