Aan de noord- en zuidpool van de maan staat de zon nooit meer dan 1,5 graden boven of onder de horizon. Het geproduceerde patroon van daglicht en schaduwen verschilt van waar dan ook op de maan – of op aarde. Na het vergroten van het gebied met kleine maanhoogtes nabij de zuidpool, bootst deze visualisatie de lichtomstandigheden daar na in de loop van twee maandagen, wat overeenkomt met twee maanden op aarde.
Dit is vlakbij de paal, de zon komt niet op en gaat niet onder. In plaats daarvan, terwijl de maan om zijn as draait, beweegt de zon langs de horizon en reist hij 360 graden rond het terrein. Bergen op 120 kilometer afstand werpen een schaduw over het landschap. Met de zon in een lage hoek kan hij nooit de vloeren van sommige diepe kuilen bereiken. De plaatsen die de zon nooit bereikt, staan bekend als permanent beschaduwde gebieden. Het zijn de locaties van enkele van de koudste plekken in het zonnestelsel, en daarom vangen ze vluchtige chemicaliën op, waaronder waterijs, die onmiddellijk zouden sublimeren (direct van vaste stof in gas worden omgezet) in de harde, luchtvrije stralen van de zon die op de meeste andere plaatsen op de maan valt.
De zon lijkt ook in een cirkel te bewegen aan de polen van de aarde, maar hij beweegt ook over verschillende hoogtes. Van de lente-equinox tot de zomerzonnewende bijvoorbeeld, klimt de zon hoger aan de hemel en bereikt een hoogte van 23,4 graden. Het omhelst slechts een paar dagen de horizon rond de equinoxen. De zon staat aan de polen van de maan Altijd Nabij de horizon zijn schaduwen altijd lang, die over het oppervlak vegen terwijl het azimut van de zon verandert.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”