Komt CO2-aangepaste inkoop naar de bouw?

Het lijkt erop dat er steeds meer krantenkoppen komen over de verwoestende gevolgen van catastrofale weersomstandigheden zoals overstromingen en bosbranden. Het is ook duidelijk dat regeringen over de hele wereld hun inspanningen serieus beginnen op te voeren om de klimaatverandering aan te pakken met een gezamenlijke inspanning om netto nul-economieën te bereiken. Terwijl wereldwijde regeringen manieren zoeken om de koolstofvoetafdruk van hun economieën te verkleinen, is het duidelijk dat ze hun inspanningen richten op industrieën die de grootste uitstoters van koolstof zijn.

De bouw- en constructie-emissies zijn samen goed voor bijna 40 procent van alle koolstofemissies, en aangezien deze twee sectoren duidelijk zijn geïdentificeerd als de belangrijkste bronnen van koolstofemissies, beginnen regeringen manieren te vinden om de emissies in beide sectoren te verminderen.

De toeleveringsketen voor de bouw genereert aanzienlijke hoeveelheden koolstof door de creatie van de grondstoffen en gefabriceerde goederen die in het bouwproces worden gebruikt. Cement en beton produceren ongeveer 0,9 pond (0,42 kilogram) koolstofdioxide per pond beton, en de sector is goed voor bijna acht procent van de totale CO2-uitstoot in de wereld. Dit is een van de sectoren met de grootste CO2-uitstoot in de bouweconomie en er zijn veel andere sectoren die samen een aanzienlijk deel van de totale wereldwijde CO2-uitstoot per jaar vertegenwoordigen. Als gevolg hiervan zoeken regeringen over de hele wereld naar manieren om de bouwsector te helpen de uitstoot van kooldioxide te verminderen, en komen tot de conclusie dat de beste plaats om te beginnen is aan het begin van de bouw – of aankoop.

Om te zien hoe de toekomst van inkoop eruit zou kunnen zien, moeten we Nederland nader bekijken en de manieren waarop het zijn inkoopmodellen verandert om de impact van ontwerp, constructie en zelfs bedrijfsvoering op het milieu weer te geven. Nederland gebruikt milieukostenindex (ECI) maatregelen bij het evalueren van de beste bieder voor sommige van hun projecten. ECI is een index die alle relevante milieueffecten verenigt in één enkele graad van milieukosten – die de milieu-“schaduwprijs” van een product of project vertegenwoordigt. Het wordt uitgedrukt in de waarde van de valuta. Om te komen tot nauwkeurige ECI-indicatoren voor alle aspecten van de toeleveringsketen in de bouw, moeten bedrijven binnen de toeleveringsketen levenscyclusanalyses (LCA’s) ondergaan over de producten die ze bouwen. Deze LCA’s vormen de basis voor de waarde van de EBI. Zodra de ECI’s voor de meerderheid zijn bepaald, vanuit de toeleveringsketen – geheel onder ideale omstandigheden – kan de overheid de totale kosten van het project beoordelen, inclusief “schaduwkosten” gerelateerd aan milieu-impact, soms rekening houdend met maatschappelijke kosten. Dit inkoopmodel houdt rekening met de langetermijnimpact van het project, inclusief de kosten van externe factoren.

Zouden deze inkoopmodellen, zoals die in Nederland worden gebruikt, zich wereldwijd gaan verspreiden? Welnu, je zou kunnen veronderstellen dat als de kosten van klimaatverandering blijven stijgen en de berichtgeving over de verwoestende effecten van deze gebeurtenissen blijft toenemen, we zouden kunnen zien dat regeringen hun burgers dwingen om meer actie te ondernemen. Bij het nemen van deze actie zullen ze zich, zoals gezegd, richten op de industrieën die het meest betrokken zijn bij de vermeende creatie van klimaatverandering, en de bouw is een van die grote industrieën.

Er zal veel controverse ontstaan ​​over deze controversiële kwestie. Waarom moeten sommige overheden bijvoorbeeld activa voor hun gebouwde omgeving kopen tegen hogere kosten dan de rest van de wereld, terwijl andere regio’s geen ’totale kosten’-aankoopmodellen gebruiken? Waarom krijgen deze andere regio’s een “gratis reis” naar een beter milieu? Anderen zullen dit argument weerleggen met het feit dat sommige economieën leiders moeten worden voor de rest van de wereld, en zullen er ook op wijzen dat deze inkoopmodellen innovatie zullen stimuleren en dat economieën met meer ontwikkelde gebouwde omgevingen op den duur meer investeringen zullen aantrekken en betere voorwaarden zullen krijgen van deze investeerders, en zullen dus meer schaalvoordelen hebben.

De discussies zullen overvloedig en belangrijk zijn, maar als belanghebbende in de bouwsector geeft u waarschijnlijk niet veel om de discussie en meer over hoe de toekomst van inkoop eruit zou kunnen zien – en hoe u van deze kans kunt profiteren. Het primaire doel van dit artikel is dus om het groeipotentieel van dit “totale kosten”-aankoopmodel te benadrukken en om uw kennis over deze trend te vergroten, zodat u optimaal voorbereid bent om van de gelegenheid te profiteren.

David Bocott is Global Director – Growth, Innovation and Insight, Global Construction and Infrastructure Group bij Aon Risk Solutions, evenals lid van de raad van bestuur van de Canadian Construction Association (CCA).