Hij zei dat het Kremlin zo bezorgd was over de komende verkiezingen dat het de campagne van dit jaar niet alleen tegen zijn groep en andere activisten orkestreerde, maar ook tegen gematigde oppositiepolitici, maatschappelijke groeperingen en onafhankelijke nieuwsmedia zoals Meduza, Proekt en Dozhd TV.
Navalny suggereerde dat hoewel de campagne een tactisch succes zou kunnen zijn voor Poetin, het ook een verantwoordelijkheid op lange termijn zou kunnen zijn.
“Poetin heeft zijn tactische vraag opgelost: ons niet toestaan een meerderheid in de Doema terug te trekken”, zei Navalny, sprekend namens het lagerhuis van het Russische parlement. Op deze manier waardeerde hij het potentieel van “slim stemmen” zeer. Maar om dit te bereiken, moest hij het politieke systeem volledig veranderen, naar een fundamenteel ander niveau gaan, veel harder dan tirannie.
Langdurige repressie, zei Navalny, brengt risico’s met zich mee, omdat Poetin vijanden maakt van lokale en regionale leiders ‘die samen met ons uit het politieke systeem zijn verdreven’.
Navalny suggereerde dat de stap een grote zwakte in het politieke systeem van Poetin aan het licht brengt. Terwijl linksen en nationalisten worden vertegenwoordigd door pro-Poetin-partijen, vertegenwoordigt geen enkele stabiele pro-Kremlin centrumrechtse partij de opkomende middenklasse van relatief welvarende stedelijke Russen.
“De oppositie bestaat in Rusland niet omdat Alexei Navalny of iemand anders het vanuit het hoofdkantoor leidt, maar omdat ongeveer 30 procent van het land – meestal opgeleid en stedelijk – geen politieke vertegenwoordiging heeft”, zei Navalny.
Navalny zei dat wanneer wat hij de reactionaire anomalie van Poetins heerschappij noemde, verdwijnt, Rusland zal terugkeren naar een democratisch bestuur. We zijn specifiek, net als alle andere, maar we zijn Europa. Wij zijn het Westen.”
Julian Barnes leverde een bijdrage vanuit Washington.
‘Voorstander van internet. Student. Kwaadaardige twitteraar. Expert in amateur-tv. Hipster-vriendelijke maker.’