In januari 2006 ging een groep kinderen op een zomerkamp in Waikato, Nieuw-Zeeland, op excursie om fossielen te zoeken met een ervaren archeoloog. Ze kajakten naar de bovenste haven van Kohiya, een hotspot voor dit soort activiteiten, en verwachtten fossielen van oesters en dergelijke te vinden, zoals ze regelmatig deden in deze Hamilton Club voor jonge natuuronderzoekers expedities.
Maar op deze dag, voordat ze naar huis terugkeerden, in de buurt van waar ze de kajak hadden achtergelaten en ver onder de vloedlijn, zagen ze een spoor van fossielen dat er veel meer uitzag dan een prehistorische schaaldier. Na zorgvuldige extractie stelde een archeoloog later vast dat dit het meest complete gefossiliseerde skelet was van een oude reuzenpinguïn die ooit is ontdekt.
Volgens een recent gepubliceerd onderzoek in Journal of Vertebrate Paleontology Volgens wetenschappers van Massey University was het een nieuwe prehistorische pinguïnsoort. Deze ontdekking helpt wetenschappers om enkele hiaten in de natuurlijke historie op te vullen. Pinguïnsoorten hebben fossielen die ruwweg teruggaan tot de tijd van de dinosauriërs en veel kunnen zeggen over de omgeving, vroeger en nu.
Hij zei: “Het vinden van fossielen in de buurt van waar we wonen, herinnert ons eraan dat we onze omgeving delen met dieren die afkomstig zijn van afstammelingen die teruggaan tot onheuglijke tijden.” mike savi, voorzitter van de Hamilton Club of Young Naturalists, die toezicht heeft gehouden op al het werk aan het pinguïnfossiel sinds de ontdekking ervan. “We moeten handelen” voogd – Bewakers – voor deze afstammelingen als we de voortzetting van deze geslachten in de toekomst willen zien.”
Een maand na de ontdekking keerde het team terug naar de locatie met apparatuur variërend van benzine-aangedreven betonzagen en elektrische drilboor tot beitels en hefbomen, en zowel kinderen als volwassenen brachten een dag door met het uithakken van fossielen uit de zandsteen. Gedoneerd aan het Waikato Museum, Waikato-museumOnderzoekers van Massey University en het Bruce Museum zijn begonnen met baanbrekende studies van het fossiel.
Wetenschappers hebben geconcludeerd dat de pinguïn tussen de 27,3 en 34,6 miljoen jaar oud is en dat hij uit een tijd komt waarin een groot deel van Waikato onder water was, volgens de Daniël Thomas, hoofddocent zoölogie van Massey College of Natural and Computational Sciences.
“Pinguïn ziet eruit als” Reuzenpinguïns Kairuku zei Tomas. Daarom werd hij genoemd Wawerwa, wat Maori is voor “lange benen”. Het bezit van zulke lange poten zou deze soort veel groter hebben gemaakt dan andere oude reuzenpinguïns, en naar schatting waren ze 1,6 meter lang van teen tot punt van de snavel en 1,4 meter als ze stonden. Dit heeft op zijn beurt invloed op hoe snel je zwemt en hoe diep je duikt.
“Als reuzenpinguïns voetduiker Veel groter dan welke duikende zeevogel dan ook vandaag, en we weten dat lichaamsgrootte een belangrijke factor kan zijn als we aan het milieu denken,” zei Safi. “Hoe en waarom werden pinguïns gigantisch, en waarom zijn er geen reuzen meer? Goed bewaarde fossielen zoals deze kunnen ons helpen deze vragen te beantwoorden.”
Er is weinig bekend over het bestaan van reuzenpinguïns in Nieuw-Zeeland, vooral omdat de gegevens van het Noordereiland lange tijd beperkt zijn gebleven tot een paar fragmentarische exemplaren. Dus het toevoegen van deze nieuwe informatie aan het rijke fossielenbestand van pinguïns geeft inzicht in hoe pinguïns zich hebben aangepast en de evolutie van de kunst van het aanpassen zelf.
De ontdekking dat deze fossiele pinguïn een nieuwe soort is, was ook gunstig voor de kinderen van de Junior Hamilton Nature Club en zal andere jonge mensen aanmoedigen om contact te maken met de natuur.
Stephan Safi was 13 jaar oud op het moment van ontdekking. “Het is surrealistisch om te weten dat de ontdekking die we als kinderen vele jaren geleden hebben gedaan, bijdraagt aan de academische wereld van vandaag. Het is een nieuwe soort,” zei Safi.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”