Hoewel hij een voorsprong had in Europa, was hij niet de eerste die profiteerde van dit soort technologie. In 1989 begon een verpakkingsbedrijf in Springhill, Nova Scotia, met pogingen om warmte te halen uit een netwerk van nabijgelegen kolenmijnen dat al tientallen jaren inactief was. Het bedrijf, nu eigendom van Mauser Packaging Solutions, heeft het proces sindsdien verbeterd en beschikt nu over een circulerend klimaatbeheersingssysteem dat 12 maanden per jaar 100% hernieuwbaar is.
“In de winter nemen we warm water en gebruiken het als verwarming, en in de zomer hebben we allemaal de airconditioning aan”, zegt fabrieksmanager David MacDonald, die in de buurt was toen de eerste put meer dan 30 jaren geleden.
Trots op de baanbrekende benadering van hun stad voor het verwarmen van water voor mijnen, hebben tientallen kleine Springhill-bedrijven sindsdien hun geothermische voorzieningen aangesloten, met lokale functionarissen die graag nieuwe investeringen willen aantrekken met de belofte van overvloedige groene energie.
In het bergachtige Asturië in Noord-Spanje kan een soortgelijk verhaal worden verteld. Na jaren van achteruitgang sloot het laatst overgebleven gat in het gebied in 2018, waardoor de lokale gemeenschap werd bestormd die al generaties lang afhankelijk is van steenkool. Met de komst van waterverwarmingstechnologie in mijnen is er hoop op een industriële renaissance.
“Geothermische energie heeft onze kolenmijnen een tweede leven gegeven”, zegt Maria Bellarmina Díaz Aguado, directeur energie voor Asturië. “We ontwikkelen een compleet nieuw businessmodel, een model gerelateerd aan het oppompen van water en alle technische expertise die daarbij komt kijken.”
Naast honderden woningen zorgen de ondergelopen mijnen in het gebied voor verwarming van een ziekenhuis, universiteit, middelbare school en een aantal andere openbare en particuliere gebouwen. Hunosa, het bedrijf achter de regeling, garandeert lagere energieprijzen dan alternatieven voor fossiele brandstoffen en gebruikt alleen duurzaam opgewekte elektriciteit in het pompproces. Door dit te doen, worden jaarlijks enkele duizenden tonnen koolstofemissies vermeden, zegt Díaz-Aguado.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”