Hoe deze veranderende Brusselse wijk de smet van het terrorisme probeert achter te laten

BRUSSEL – Met kindertekeningen en kleurrijke posters die nu de muren en ramen sieren, was het gemakkelijk om het beruchte verleden van een gebouw van rode baksteen te vergeten, waarvan de geschiedenis nog steeds rondwaart in een volksbuurt van Brussel.

Op een recente ochtend was Assetou Elabo in een voormalige bar die is omgebouwd tot gemeenschapscentrum, tafels aan het regelen voor studenten die binnenkort bij haar zouden komen voor huiswerklessen.

Een paar jaar geleden liet een caféhouder drugssmokkel gedijen op het terrein. Met zijn opdrachtgevers keek hij naar video’s van de Islamitische Staat. En in de kelder van de bar, Les Béguines, was hij online aan het chatten met een vriend die zich had aangesloten bij de terroristische groepering in Syrië.

Toen, in november 2015, bracht hij zijn explosieve vest tot ontploffing bij een reeks aanslagen in en rond Parijs.

Voor velen vatte de tape alles samen wat er mis ging in Molenbeek, de buurt van bijna 100.000 mensen waar zeven van de twintig terroristen woonden. 130 mensen werden gedood in Frankrijk in november en 32 anderen in Brussel vier maanden later.

Maar als de strip symboliseert wat Molenbeek was, laat het buurthuis zien wat de buurt probeert te worden.

Sinds de opening door de lokale bevolking in 2018, is het centrum gewijd aan het helpen van kinderen, studenten die op zoek zijn naar een baan en mensen met een handicap. Hoewel de wijk nog steeds overwegend islamitisch is, is ze diverser dan gewoonlijk wordt geportretteerd, waarbij nieuwkomers de laatste jaren van samenstelling veranderen.

“Wat we hier doen is het tegenovergestelde van wat we doen Abdul Salam Brothers Mevrouw Elabo, een maatschappelijk werker, zei over de eigenaar van de bar, Ibrahim, en zijn broer Salah, die de bar hielpen runnen.

Na de aanslagen in Parijs kwam Molenbeek wereldwijd onder intensief toezicht te staan. Televisieploegen van over de hele wereld zenden dagen uit vanaf het centrale plein in de buurt of in de buurt van de bar, waardoor bewoners het gevoel hebben dat ze in een filmomgeving leven.

Sommige journalisten hielden voorbijgangers aan en vroegen om de jihadist te identificeren. Opiniemakers en beleidsmakers zullen gematigde moslims aansporen om meer te doen tegen extremisme.

Zes jaar later staan ​​velen in Molenbeek voor de uitdaging. Uit het belang van het publiek hebben ze geprobeerd hun gemeenschap weer op te bouwen, hoewel deze nog steeds wordt geconfronteerd met dezelfde endemische problemen – van armoede tot werkloosheid tot misdaad – die hebben bijgedragen aan de radicalisering van sommige inwoners.

“We schaamden ons na de aanslagen, maar nu zeg ik met trots dat ik uit Molenbeek kom”, zegt dr. Sarah Dipulpipe, 47, een kinderarts die hier al bijna drie decennia woont.

Maar hoe graag sommige bewoners het stigma van de aanslagen achter zich willen laten, de Molenbeekse terroristen komen opnieuw in het nieuws.

Tijdens de afgelopen maanden in Parijs, a Het proces over de bomaanslagen van 2015 De schietpartij in Molenbeek ging mis en er ontstond ruzie over wat de aanvallers dreef en hoe hun plan zo gruwelijk mocht slagen.

In de rechtszaal debatteren academici, advocaten en functionarissen al dagen over de opvoeding van de aanvallers en degenen die worden beschuldigd van medeplichtigheid. De redenen waarom de Brusselse politieagenten hen niet nauwlettend in de gaten hebben gehouden en arresteren, worden gedetailleerd beschreven.

Verschillende beklaagden die voor een rechtbank in Parijs verschijnen, verschijnen in september voor een Brusselse rechtbank Aanslagen op de stad in 2016.

Begin 2010 reisden tientallen inwoners van Molenbeek, voornamelijk jongeren, naar Syrië en Irak om samen met gewapende groepen als Jabhat al-Nusra en ISIS te vechten. Hij zei Dat zijn buurt bij zijn vrijlating in 2014 uit de gevangenis leeg aanvoelde: al zijn vrienden gingen naar Syrië en Irak.

Van de twintig mannen die beschuldigd werden van de aanslagen in Parijs, groeiden of woonden er zeven in Molenbeek. Dus ik deed een van de Top ISIS-recruiters in Europa.

Luke Jespert, de lokale politiechef, zei dat ongeveer 50 mensen nog steeds onder toezicht staan ​​van inlichtingendiensten in het gebied.

Sinds de aanslagen heeft de overheid tal van subsidies verstrekt om het leven hier te verbeteren en de kansen voor buurtjongeren te vergroten.

Bachir Merabet, een jongerenwerker bij Foyer, een van de belangrijkste gemeenschapscentra in Molenbeek, zei dat hij na de aanslagen workshops nieuwsgeletterdheid begon, evenals theaterworkshops om de spanningen te de-escaleren. Ook organiseert het nu twee keer per maand jeugdbijeenkomsten in plaats van eens in de twee maanden voor de bomaanslagen. “We zijn waakzamer”, zei hij.

Ali Al-Abouti, een andere jonge werknemer in Foer die zijn gemeenschapscentrum runt, zei dat middelen schaars blijven en dat de bewoners zich nog steeds gestigmatiseerd voelen.

“Er is ons gevraagd om meer te doen om alle problemen op te lossen, maar met heel weinig middelen”, zei de heer Al-Abouti. “En we deden al veel.” Hij wil plekken creëren waar jongeren worden aangemoedigd om zich te uiten; Recente projecten omvatten een podcast in het Arabisch over de oorsprong van Molenbeeks eerste generaties Marokkaanse immigranten.

Vrijwilligers zeggen dat jongeren meer leidende voorbeelden nodig hebben van oudere, succesvolle lokale bewoners. Ze willen mentoren, die hebben ze niet om zich heen’, zegt Maryam Falah, een 27-jarige scheikundestudente die trainingen geeft in het buurthuis waar ooit de pub was gevestigd.

De grote veranderingen van Molenbeek komen niet alleen van oud-bewoners, maar ook van enkele van dezelfde externe krachten die een groot deel van Brussel hervormen.

Terwijl de bevolking van Marokkaanse afkomst in Molenbeek in de meerderheid blijft, zijn er de laatste jaren meer Oost-Europeanen, Sub-Sahara Afrikanen en Roma aangekomen.

Onder de buren van de kinderarts d. Dipulpipe Albanezen, Congolezen, Guinese, Italianen, Polen en Palestijnen. Bewoners zeggen dat de diversiteit van Molenbeek het zo uniek maakt.

Zo nam de vrouwenvoetbalclub in Molenbeek vorig jaar spelers van acht nationaliteiten op in een van haar 12-koppige jeugdteams, Coach Iman Al-Rivari zei.

Sommige inwoners van Molenbeek zeggen dat ze nu net zo verontrust zijn door de komst van pinksterkerken in het gebied als voorheen over sommige moskeeën die het extremisme aanwakkeren. Rijke nieuwe bewoners uit het Nederlandstalige gebied van Vlaanderen hebben hun intrek genomen in dure woningen langs een strook van kunstenaarsateliers en biologische winkels.

In Molenbeek kan men nu een tentoonstelling bezoeken in Belgische bioscopen voor volwassenen in een van de Het meest trendy museum van Brussels. Kunstprojecten, undergroundconcerten en cafés worden steeds populairder.

Bewoners zeggen dat het een uitdaging blijft om deze klanten en klanten te integreren in de traditionele islamitische kebabrestaurants en trouwwinkels in de hoofdstraat van de buurt.

“Er is heel weinig vermenging”, zei Al-Abouti op een recente middag toen hij langs een omheind appartementencomplex liep.

Molenbeek blijft een van de armste en dichtstbevolkte regio’s van België. Het werkloosheidspercentage is 21 procent, dat is drie keer het landgemiddelde.

De heer Espert, de plaatselijke politiechef, zei dat terwijl het terroristische dreigingsniveau was verlaagd, de cannabissmokkel zich had verspreid, evenals gewelddadige botsingen tussen bendes. “Onze problemen lijken erg op die van de grote Europese steden.”

Jeugdpersoneel en bewoners zeggen dat tijdens de pandemie tientallen jongeren zijn gestopt met school, zijn gestopt met sporten of niet meer naar buurthuizen gaan.

“Na de leeftijd van 16 geven velen het op, en we verliezen ze”, zegt Tobin Zween, een adviseur voor inwoners van Molenbeek van 16 tot 25 jaar.

Er zijn ook enkele succesverhalen. Slechts enkele maanden na de aanslagen opende Ibrahim al-Wasari, een lokale zakenman, een technische school voor drop-outs, waar 30 procent van de 400 studenten die elk jaar trainen uit de buurt komt. Inmiddels is de school, Molengeek, uitgegroeid tot een van de grootste technische successen van België, met vestigingen in andere Belgische steden, Nederland en Italië.

De heer Alwasari gaf echter toe dat er in Molenbeek nog steeds een “cultuur van berusting” heerst die sommige jongeren tot kleine criminaliteit drijft en sommigen tot extremisme. “We hebben het vruchtbare land niet opgedroogd”, zei hij, “dit creëert wanhopige mensen.”