Sarah SandstromEn de Holland. Fish and chips. Pindakaas en gelei. Spaghty met gehaktballetjes. Gin Tonic. Twee druppels water. Macaroni en kaas. Mevrouw Forrest en mevrouw Theodoracus.
Al deze dingen die u noemde, gaan goed. Ze vullen elkaar aan. De wereld brengt ze om een goede reden samen. Vaak kunnen we ons het een niet voorstellen zonder het ander. Dit geldt met name voor diens echtgenoot, mevrouw Forrest en mevrouw Theodoracus, het sterke leerkrachtenteam van de vijfde klas op de Nederland Elementary School (NES) gedurende meer dan 20 jaar. Zoals veel dingen die ze samen hebben gedaan tijdens hun onderwijscarrière, gaan ze samen met pensioen.
Elke leraar weet dat het vervangbaar is. Als je echter twee leraren hebt die zo hecht, solide, betrokken en geweldig zijn als deze twee, dan zal het gat dat ze achterlaten op de Nederland Elementary School diep zijn.
Tami Forest ging in 1986 naar de Nederland Elementary School. Ze begon als surrogaatleraar. Ze werd aangenomen als kleuterleidster en gaf les in een oud restaurant in het Zwarte Woud. ‘S Morgens ging ze naar de kleuterschool en’ s middags gaf ze les in de zesde klas.
Ook Brenda Theodoracus kwam als vervangende leerkracht naar Nederland Primary School. Het begon in 1987. Brenda en Tammy gaven verschillende studieniveaus voordat ze in de vijfde klas terechtkwamen. Ze gaven allebei les in de Old School, nu het Nederland Community Center. Ze zagen de huidige basisschool in aanbouw en waren de eerste leerkrachten van het nieuwe schoolgebouw. Het was een hele spannende tijd voor iedereen bij Nederland Elementary.
Al meer dan twee decennia zijn zij de leerkrachten van de vijfde klas van de NES. Ze werken zo nauw samen dat medewerkers zelden de ene naam zonder de andere noemen. Ze maken elkaars zinnen af. Ze lunchen samen. Ze zijn beste vrienden. Ze leren partners in alle betekenissen van het woord. Als je ze ernaar vraagt, lachen ze en zeggen: “Gedurende het schooljaar zien we elkaar vaker dan onze echtgenoten.”
Randy Sachter, een oude Nederlandse lerares, zegt dat ze het beste team van leraren zijn dat ze ooit heeft gezien. Ze behaalden samen hun masterdiploma en brachten al die kennis en innovatie terug in de klas. Mevrouw Theodoracus en mevrouw Forrest zagen zichzelf nooit als voldoende opgeleid. Ze staan altijd klaar om hun vak te verbeteren ten behoeve van hun studenten.
Mevrouw Theodoracus en mevrouw Forrest hebben sinds het midden van de jaren tachtig in bijna elk comité van de school gezeten. Ze hebben gezeten in de PTA, verschillende lerarenleidersgroepen, de School Accountability Committee, de District Mathematics Leadership, de TAG en de Recruitment Committees. Brenda is al zoveel jaren de sponsor van het jaarboek dat ze het exacte aantal niet meer weet. Tami liep zes jaar lang het buurtboek over het schoolprogramma.
Als ze zich de naschoolse programma’s herinneren die ze lachten, herinnerden ze zich dat kleuters hun hele tijd zouden nemen om de apparatuur te krijgen. Deze docenten hebben altijd hun naschoolse gymnastiek- en kunstschaatsprogramma’s verzorgd, evenals het programma van de Nederland Basketball Association (NBA) voor de vierde en vijfde klas.
De meesten van hen weten dat lesgeven in veel opzichten een moeilijk beroep is. Dus hoe blijft iemand er meer dan 30 jaar in? Tami en Brenda zullen je vertellen dat ze het leuk vinden om hun dagen bij de kinderen door te brengen. Kinderen hebben een natuurlijke vreugde en nieuwsgierigheid naar de wereld. Ze kan heel grappig en heel eerlijk zijn. Ze zullen echt de relatie met hun studenten en klasgenoten verliezen.
Ze hebben elkaar ook al die jaren gehad. Ze hadden een onmiddellijke vriendschap die 34 jaar geleden begon. Als je een onderwijspartner hebt om moeilijke conferenties over te slaan, ideeën te herhalen en een geweldig nieuw project te bedenken, gaan de jaren veel soepeler. Vraag iemand om uw zelfvertrouwen te vergroten wanneer dat nodig is en deel taken met hen. Welke baan zou haar niet het leukst maken met je beste vriend?
“Toen ik voor het eerst naar de basisschool in Nederland ging, wist ik dat dit de plek was waar ik les wilde geven. Ik vond mijn thuis op de NES en daarom ben ik je eeuwig dankbaar”, zegt mevrouw Theodorakos.
“Mijn werk hier in Nederland was een geschenk en ik zal mijn tijd hier nergens voor inruilen. De mensen die ik heb ontmoet en waarmee ik heb mogen werken, hebben mijn leven verrijkt. Mensen hebben me lang afgevraagd hoe ik het heb gedaan. … Dit antwoord is het gemakkelijkste ooit. Ik ben blij geweest “, zegt mevrouw Forrest., En ongelooflijk blij.”
Hun vreugde in het onderwijs is altijd duidelijk. “Ik was onder de indruk van Tammy en Brenda’s toewijding, medeleven en hoogwaardige instructie voor al onze leerlingen”, zegt Kristin Crohn, een NES-consulent. “Hun nalatenschap zal echter nog jaren een positieve invloed hebben op de NES-gemeenschap. . “
Hun jarenlange ervaring en wijsheid zijn zeer gunstig geweest voor de basisschool die ze zullen missen. We weten allemaal dat ze een pensioen vol dagen verdienen zonder een veeleisend schema. Dagen waarop ze kunnen gaan wandelen en skiën of gewoon urenlang een boek kunnen lezen. In augustus 2021 voel je je raar zonder hen op de NES en we weten zeker dat we onze vrienden zullen missen.
(Oorspronkelijk gepubliceerd op 13 mei 2021, editie Monteer het oor.)
“Ontdekkingsreiziger. Reisfanaat. Voedselgeek. Trotse koffiefanaat. Organisator. Vriendelijke tv-specialist.”