In de afgelopen vier decennia is het Amerikaanse pensioenstelsel grotendeels verschoven van toegezegde-pensioenregelingen (DB) naar toegezegde-bijdrageregelingen (DC) – voornamelijk 401(k)-regelingen – en individuele pensioenrekeningen (IRA’s). De belangrijkste factor achter deze verandering is de wens van werkgevers om de risico’s te vermijden die gepaard gaan met het verstrekken van gegarandeerde pensioenuitkeringen. Deze garantie – een kenmerk van DB-plannen – kan grote en onverwachte veranderingen in financieringsverplichtingen met zich meebrengen, die grote schade kunnen aanrichten aan de balansen en budgetten van bedrijven. Maar de reis van DB’s naar 401 (k) s en IRA’s heeft de financiële risico’s niet doen verdwijnen; In plaats daarvan gaf het de risico’s door aan individuele werknemers, van wie velen slecht zijn toegerust om de daaruit voortvloeiende onvoorziene omstandigheden het hoofd te bieden.
In een nieuwe paper onderzoeken we het potentieel van collectieve toegezegde-bijdrageregelingen (CDC) om de risicodeling tussen werkgevers en individuen en tussen spaarders en gepensioneerden te helpen heroverwegen. CDC’s en andere hybride pensioenregelingen combineren DB- en DC-elementen op verschillende manieren. Met CDC-plannen kunnen werkgevers over het algemeen de schommelingen in de financierings- en investeringsrisico’s van DB-plannen vermijden, terwijl de financiële risico’s waarmee individuen in veel DC-plannen worden geconfronteerd, worden geminimaliseerd. Hoewel CDC’s technisch gezien DC-plannen zijn, lijken ze veel op DB-plannen voor spaarders en gepensioneerden. Vergeleken met 401 (k) -plannen, die individuele rekeningen, door deelnemers gerichte investeringen en doorgaans totale betalingen omvatten, delen CDC’s investeringen en langlevenrisico tussen werknemers en gepensioneerden, waardoor DB-achtige investeringspooling, professioneel investeringsbeheer en levenslang pensioeninkomen wordt geboden. Ze bieden echter geen gegarandeerde voordelen. Als alternatief kunnen vergoedingen worden aangepast of de vereiste bijdragen indien nodig worden verhoogd om de financiering van het plan en de investeringsprestaties weer te geven.
Soortgelijke regelingen bestaan al in Nederland (waar ze “determined ambitie”-regelingen worden genoemd), Canada is goed bestudeerd in het VK en heeft nauwe parallellen en parallellen in de VS.
In de paper onderzoeken we de kansen en uitdagingen die gepaard gaan met de implementatie van CDC’s in de Verenigde Staten. We belichten veel van de problemen waarmee CDC-plannen te maken krijgen, met betrekking tot verwachtingen, eerlijkheid, transitie en vertrouwen. We concluderen dat, onder de juiste omstandigheden en afhankelijk van het aanpakken van deze problemen, het toevoegen van bepaalde CDC-functies aan een traditioneel DB- of 401(k)-plan de potentie heeft om de resultaten voor werknemers, gepensioneerden en werkgevers te verbeteren. In het algemeen benadrukken we dat evaluaties van CDC’s grotendeels afhangen van de antwoorden op twee vragen: “in vergelijking met wat?” (Bijvoorbeeld traditionele database-abonnementen of 401(k)-abonnementen) en “Van wie is het standpunt?” (Bijvoorbeeld werknemers, gepensioneerden of werkgevers).
Hoewel ze aanzienlijke problemen ondervinden, kunnen CDC’s en vergelijkbare methoden die verder gaan dan strikte naleving van traditionele DB- of 401 (k) -planontwerpen, de pensioenbeveiliging helpen verbeteren. Verder kijken dan traditionele en traditionele DB- en DC-planontwerpen om een nieuwe, rijkere en meer genuanceerde reeks strategieën voor risicodeling te verkennen en samen te voegen, is een welkome ontwikkeling die zal helpen bij het identificeren van meer optimale toewijzingen van financiële risico’s en pensioenuitkeringen.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”