samenvatting: De onderzoekers ontdekten dat de gewone aap, een dagactieve primaat, zijn omgeving anders navigeert dan eerder bestudeerde muizen, wat zijn unieke omgevingsaanpassingen weerspiegelt.
Slakkenapen gebruiken visuele aanwijzingen, vertrouwen op snelle hoofd-blikverschuivingen terwijl ze stilstaan, en verminderde hoofdbewegingen tijdens het springen. Muizen daarentegen gebruiken hoofdbewegingen op lage snelheid en tactiele verkenning van snorharen.
Op cellulair niveau vertonen hippocampale gebieden van de orang-oetan selectiviteit voor 3D-weergave en hoofdoriëntatie, wat suggereert dat blik, in plaats van plaats, de sleutel is tot ruimtelijke navigatie.
Belangrijkste feiten:
- Muizen en ratten gebruiken verschillende strategieën om hun omgeving te verkennen, wat hun verschillende ecologische niches weerspiegelt. Penaapjes zijn sterk afhankelijk van visuele aanwijzingen en minimaliseren hoofdbewegingen tijdens het navigeren.
- In de hippocampusgebieden van apen observeerden de onderzoekers selectiviteit voor 3D-weergave en hoofdoriëntatie, wat duidt op ‘op blik gebaseerde’ ruimtelijke mobiliteit, in tegenstelling tot de ‘plaatsgebaseerde’ navigatie waargenomen bij ratten.
- In tegenstelling tot ratten missen zijdeaapjes ritmische thèta-trillingen tijdens voortbeweging. In plaats daarvan tonen ze het resetten van theta-oscillaties die worden veroorzaakt door verschuivingen van de hoofdblik, die samenvallen met de activering van interneuronen.
bron: Neurowetenschappelijk nieuws
In een nieuwe studie hebben wetenschappers ontdekt dat de gewone aap, een primaat die bekend staat om zijn unieke zicht overdag, zijn wereld op een geheel andere manier navigeert dan eerder bestudeerde ratten.
Het onderzoek benadrukt de rol van de hippocampus – vaak zoals de GPS van de hersenen – bij ruimtelijke navigatie.
In tegenstelling tot ratten gebruiken zee-apen een visuele verkenningsstrategie terwijl ze stilstaan en naar doelen toe bewegen door hoofdbewegingen te verminderen. Ze vertrouwen op snelle hoofd-kijkbewegingen om hun omgeving te verkennen, wat een interessant contrast vormt met de langzame hoofdbewegingen van de muis en de tactiele verkenningen van de snorharen.
“We zien dat verkennings- en navigatiestrategieën de aanpassing van elke soort aan zijn ecologische niche weerspiegelen”, legden de onderzoekers uit. “Voor de apen is het vertrouwen op visuele signalen consistent met hun normale gedrag gedurende de dag.”
Op cellulair niveau worden de verschillen duidelijker. De CA3/CA1-hippocampale gebieden van zijdeaapjes vertonen in mindere mate selectiviteit voor 3D-weergave, hoofdoriëntatie en locatie.
Dit lijkt verband te houden met combinaties van deze varianten, wat suggereert dat apen voornamelijk staren gebruiken voor ruimtelijke navigatie.
In tegenstelling tot ratten missen apen de ritmische theta-vibraties van lokale veldpotentialen tijdens voortbeweging. In plaats daarvan vertonen ze een reset van theta-oscillaties die worden veroorzaakt door verschuivingen van de hoofdblik.
Deze reset valt samen met de activering van interneuronen, gevolgd door verschillende veranderingen in piramidale celactiviteit.
Dit verschil in de voortbeweging van de jonge aap ten opzichte van het rattenmodel weerspiegelt het distale waarnemingsvermogen van de aanpassingen van de orang-oetan aan het dagzicht. De bevindingen brachten de onderzoekers ertoe om de marmoset hippocampus te beschouwen als een GPS-systeem, waarbij de “G” staat voor staren.
Deze fascinerende studie opent niet alleen de deur naar een dieper begrip van ruimtelijke navigatie tussen soorten, maar het kan ook leiden tot vooruitgang in de studie van de menselijke hersenfunctie en voortbeweging.
Over dit onderzoek in Neuroscience News
auteur: Neurowetenschappelijke nieuwscommunicatie
bron: Neurowetenschappelijk nieuws
communicatie: Neurowetenschap Nieuws Communicatie – Neurowetenschap Nieuws
afbeelding: Afbeelding gecrediteerd aan Neuroscience News
Oorspronkelijke zoekopdracht: Gesloten toegang.
“De hippocampus van de gewone orang-oetan-aap is GPS, maar G is voor starenGeschreven door Diego B. Pisa et al. puurveilig
een samenvatting
De hippocampus van de gewone orang-oetan-aap is GPS, maar G is voor staren
De hippocampus van zoogdieren is vergeleken met een Global Positioning System (GPS) dat ruimtelijke navigatie mogelijk maakt. Dit idee is voornamelijk ontleend aan studies van nachtelijke zoogdieren, zoals muizen; die veel aanpassingen aan het dagzicht missen in vergelijking met dagelijkse primaten.
Hier laten we zien dat tijdens het foerageren in een 3D-doolhof de gewone aap, een neotropisch dagorganisme met zuiver stereoscopisch kleurenzicht, overwegend snelle hoofd-kijkverschuivingen gebruikt terwijl hij stilstaat om zijn omgeving visueel te verkennen en vervolgens naar doelen gaat die hoofdbewegingen minimaliseren. . Aan de andere kant bewegen muizen hun hoofd met lage snelheden terwijl ze huppelen om de omgeving te verkennen met hun snorharen.
Deze verschillen in verkennings- en navigatiestrategieën weerspiegelen sensorische aanpassingen van beide soorten aan hun ecologische omgeving. Vermeende piramidale neuronen in de CA3/CA1-hippocampus van de aap vertonen selectiviteit voor 3D-weergave en hoofdoriëntatie en minder voor ruimtelijkheid, maar voornamelijk voor combinaties van deze variabelen.
Innerlijke remmende neuronen zijn afgestemd op de hoeksnelheid van het hoofd en de 3D-translatiesnelheid, waarbij de meeste cellen een gemengde selectiviteit voor beide variabelen vertonen.
Slakken missen de ritmische theta-oscillaties van lokale veldpotentialen die worden waargenomen tijdens voortbeweging bij muizen. In plaats daarvan vertoonden ze een reset van theta-oscillaties die werden veroorzaakt door verschuivingen van hoofd-blik die gelijktijdig optraden met de activering van interneuronen, gevolgd door verschillende veranderingen in piramidale celactiviteit.
Onze resultaten laten zien dat de visuele verkennings-/navigatiestrategieën van zijdeaapjes en de hippocampale specialisaties die hieraan ten grondslag liggen, verschillen van die waargenomen bij muizen, wat de distale waarnemingsmogelijkheden weerspiegelt van de aanpassingen van zijdeaapjes aan het zicht overdag. De hippocampus van de aap kan dus worden beschouwd als een gps, maar G staat voor staren.
“Subtiel charmante tv-maven. Unapologetische communicator. Onruststoker. Reiswetenschapper. Wannabe-denker. Muziekfanaat. Amateur-ontdekkingsreiziger.”