Een astrofotograaf maakt beelden van de zon die verbluffend plasma op de planeet Mercurius schiet

Gisteren zorgde een van de langste zonnevlammen in jaren ervoor dat de zon een enorme hoeveelheid coronale massa-ejecties uitzond. Er wordt geschat dat deze uitsteeksels een lengte bereikten die groter was dan de afstand tussen de aarde en de maan, oftewel ongeveer 380.000 kilometer (236.000 mijl). Hoewel ze vaak voorkomen rond de piek van de zonneactiviteit, vallen deze uitstulpingen toch een beetje op omdat ze rechtstreeks in de richting van Mercurius lijken te gaan, en omdat sommige van de gemaakte foto’s adembenemend waren.

Coronale massa-ejecties zijn de oorzaak van de aurora en de daarmee samenhangende activiteit. Ze ontstaan ​​wanneer zonnevlammen het magnetische veld en het plasma van de zon optillen en de ruimte in lanceren.

Niet alle zonnevlammen, zelfs niet alle grote zonnevlammen, veroorzaken coronale massa-ejecties, wat één van de redenen is dat de zonneactiviteit moeilijk te voorspellen is. Wanneer ze zich voordoen, kunnen geladen deeltjes die door de zon worden opgetild, als ze naar de aarde worden gericht, door de magnetosfeer naar de polen worden geleid, waar ze atomen ioniseren en exciteren die licht vrijgeven wanneer ze terugkeren naar hun grondtoestand.

Mercurius heeft geen atmosfeer, dus tot voor kort werd gedacht dat er niets interessants zou gebeuren als er een coronale massa mee in botsing zou komen. Vandaag een jaar geleden werd er echter bewijs gepubliceerd waaruit bleek dat deze massa zoiets verbazingwekkends als het noorderlicht doet voor iedereen die in het röntgengedeelte van het spectrum kan zien. CME-elektronen bereiken ongehinderd het oppervlak, waardoor de rotsen zelf gaan gloeien op röntgengolflengten, nadat de magnetosfeer van Mercurius is gecomprimeerd.

Je kunt gemakkelijk het gevoel krijgen dat de zon dit heeft opgemerkt, omdat hij in maart een enorme coronale uitbarsting richting Mercurius afvuurde, en nu een nieuwe naar de kleine planeet stuurt.

Hopelijk zal dit blijven gebeuren. In december volgend jaar zal het ruimtevaartuig BepiColombo, dat goed gaat, de baan van Mercurius binnengaan. Het ruimtevaartuig heeft al drie keer langs zijn bestemming gevlogen, waarbij het gebruik maakte van de zwaartekracht van de planeet om zijn baan rond de zon aan te passen, zoals tweemaal met Venus, om het uiteindelijk in staat te stellen in een baan om de zon te komen. Er zijn nog drie close flybys. Het waren de gegevens van een van deze snelle bezoeken die astronomen attent maakten op alles wat met röntgenfluorescentie te maken heeft, dus als coronale massa-ejecties het ruimtevaartuig raken terwijl het zich in een baan om de aarde bevindt, zouden de wetenschappelijke voordelen enorm kunnen zijn. Maar het valt nog te bezien of de maximale zonneactiviteit zo lang zal aanhouden.

NASA’s Solar Dynamics Observatory heeft slechts een deel van de coronale massa-ejecties vastgelegd terwijl het werd gekalibreerd, maar NOAA’s GOES-16 Solar Ultraviolet Imager heeft deze emissies vastgelegd. Ik heb het allemaal gevangennet als NASA’s Solar and Heliospheric Observatory (SOHO), waarvan de afbeeldingen hierboven worden weergegeven.

Hij overtrof deze echter allemaal door de Argentijnse astrofotograaf Eduardo Schaberger Bobbio. Hij is een frequente winnaar van astrofotografieprijzen en heeft veel eerdere zonnefoto’s Zijn account op InstagramMaar zelfs daartussen valt degene bovenaan dit verhaal op.

“Vanmiddag kon ik, ondanks enorme atmosferische turbulentie (in de winter is mijn ‘zicht’ erg slecht), een gigantische plasmatong op de zon in beeld brengen met behulp van mijn H-alpha-telescoop,” zei Poppea. Spaceweather.com.

“Terwijl ik dit bekeek, bleef de prominentie groeien tot hij een verbazingwekkende hoogte bereikte van meer dan 380.000 kilometer, meer dan de afstand tussen de aarde en de maan! Dit zonnefenomeen was werkelijk verbazingwekkend De omvang en schoonheid van deze gebeurtenis maakten mij sprakeloos.” Een staat van ontzag, die mij opnieuw herinnerde aan de grootsheid en kracht van het universum om ons heen.”