Wheatley, Ontario – De stroom viel uit. Op elke hoek zitten bewakers in auto’s. Honderden mensen liepen hun huizen uit, van wie sommigen niet bij hun kleren of bezittingen konden.
Ambtenaren werken verwoed aan het ontrafelen van het grimmige mysterie van wat precies de oorzaak was van een gasexplosie afgelopen augustus in Wheatley, Ontario – en hoe een volgende te voorkomen.
Meer dan vier maanden nadat de explosie het centrum van Whitley tot stilstand bracht en 20 van de 2.900 inwoners van de stad verwondde, weten de autoriteiten nog steeds niet waar het gaslek vandaan kwam en waarom.
Bewoners en lokale functionarissen onderzoeken de risico’s die verband houden met de geschiedenis van de stad als de locatie van 19e-eeuwse gasbronnen en overblijfselen van de olie- en gasindustrie in het gebied. Velen worstelen nu of het stadscentrum, dat in 1865 officieel werd erkend, definitief moet worden verlaten.
“Het is nog steeds een van die echt surrealistische dingen waarbij je mensen zegt: ‘Ja, de stad is ontploft'”, zegt Stephanie Charbonneau, een lerares die met haar familie haar huis moest ontvluchten. “Wie weet wat er aan het einde van dit alles zal gebeuren? Hoe zal Whitley eruit zien?”
In de jaren 1890 werden gasbronnen geboord om huizen en bedrijven van verwarming en stroom te voorzien in en rond Wheatley, dat in het zuidwesten van Ontario aan Lake Erie ligt. Na verloop van tijd werden de putten oud en werden er gebouwen direct boven opgetrokken; Well locaties waren losjes gedocumenteerd, indien aanwezig.
Voor de explosie stond Wheatley bekend om de visserij op Lake Erie. Scheepswerf en provinciepark aan het meer. Weinig mensen in de gemeenschap wisten van gasbronnen, of van een explosie in een vergaderruimte in 1936. Pas na de explosie in augustus begonnen verhalen te circuleren over gaslekken van de oudste inwoners van de stad en krantenberichten over oudere explosies. .
Het eerste teken van problemen kwam op 2 juni, toen White Thiel, een lokale ondernemer, een stank ging onderzoeken in de kelder van een commercieel gebouw in het centrum dat hij bezat. Daar zag hij water stromen door scheuren in de fundering en door een afvoerputje in de vloer voordat het zich verzamelde in een bruisende massa.
De heer Thiel werd ziek, werd onrustig en moest gereanimeerd worden door de brandweer die de omgeving van het kantoor ontruimde.
Er werden vervolgens sensoren geïnstalleerd en al snel begonnen gevaarlijke gassen te detecteren, wat de brandweerlieden ertoe bracht om het gebied rond het gebouw in de zomer nog twee keer te evacueren.
Bijna drie maanden later, op 26 augustus, waren Steve Ingram, het hoofd van de plaatselijke scheepswerf, en zijn vrouw, Barb Carson, zich thuis aan het voorbereiden op het diner toen brandweerlieden opnieuw begonnen met het opnemen van de evacuatiezone vanwege het gaslek.
‘Nou, daar gaan we weer,’ herinnert meneer Ingram zich die avond tegen zijn vrouw. “Vroeg of laat zal deze plek ontploffen.”
Plotseling vulde het geluid van een explosie de lucht. De ramen van het huis van de familie Ingram bogen naar binnen en sprongen eruit, op wonderbaarlijke wijze zonder te breken, toen de schokgolf hun bezittingen door het hele huis liet vallen. Toen isolatie en andere bouwmaterialen uit de lucht begonnen te drijven, grepen het paar hun telefoons en iPads en renden weg met alleen T-shirts en korte broeken aan.
Thiele’s gebouw was het gebouw dat opblies en een aangrenzende pizzeria en wasserette verwoestte, evenals een nieuw geopend motel en een bar. Een bewakingscamera aan de overkant van de straat legde vast hoe een oranje vlam uit het gebouw spoot en vervolgens weer naar binnen werd gezogen voordat hij gebouwen de lucht in schoot.
Al snel begonnen lokale functionarissen een onderzoek. Met behulp van grondradar ontdekten ze de locatie van een oude put onder een verharde parkeerplaats achter de plek van de explosie. In de buurt van de locatie bleef de grond ongeveer elke 40 dagen gas laten boeren, wat duidde op de bron van het gaslek en ook de angst voor een nieuwe uitbarsting deed toenemen.
Maar verder onderzoek lijkt meer vragen dan antwoorden op te roepen.
Don Shropshire, hoofd van de administratie van Chatham-Kent, de regionale gemeente die Whitley bestuurt, zei dat recente opgravingen op de plaats van de explosie een tweede oude gasbron aan het licht brachten die mogelijk lekt. Ambtenaren van Ontario zeiden dat er mogelijk nog een oude derde put ergens in het stadscentrum verborgen is.
“Ik ben er redelijk zeker van dat ze de bron van het gas zullen vinden”, zei de heer Shropshire. “Of het kan worden verzacht of niet – dat is een heel andere vraag.”
Terwijl experts uit Alberta, de hoofdstad van de Canadese olie- en gasindustrie, werden gekocht voor evaluatie Hoe en waarom gas aan de oppervlakte verschijnt, de dreiging van een nieuwe explosie heeft de voortgang ervan vertraagd.
Ongeveer 300 mensen mogen nog steeds niet naar huis en 38 van Wheatley’s bedrijven blijven gesloten. Het is niet in te schatten wanneer en of iedereen definitief naar huis mag – en of de verwoeste gebouwen kunnen worden gereconstrueerd. Shropshire zei dat het misschien onmogelijk is om het gebied rond de explosie veilig te heropenen.
De bewoners van Whitley veranderden van schrik in ontzetting in woede dat er niets meer werd gedaan om het mysterie van de explosie op te lossen of om aan reparaties te beginnen. De provincie heeft ongeveer $ 3,96 miljoen aan hulp gereserveerd, maar verschillende winkeleigenaren zeiden dat ze nog niets van dat geld hebben gezien. Ze denken dat de individuele betalingen veel minder zullen zijn dan ze nodig hebben om het bedrijf opnieuw op te starten.
‘Ik probeer mijn woede op peil te houden’, zei meneer Ingram, die begin december maar één keer naar huis mocht, voor een uur, om wat winterkleren te halen. “Ik kan niet eens autorijden en naar mijn huis kijken omdat mijn vrouw huilt”, voegde hij eraan toe.
Tijdens een verhitte openbare bijeenkomst in november gaven lokale functionarissen frustratie en woede toe. Maar ze benadrukten ook de complexiteit van het probleem en zeiden dat het tijd zou kosten om het op te lossen.
“Ik wil niet dat iemand raadt wat het probleem is, er beton op gooit en over 60 jaar hebben mijn kleinkinderen die misschien in Whitley wonen weer hetzelfde verdomde probleem”, zegt Melissa Harrigan, een gemeenteraadslid. Op de vergadering. “Het spijt me zo dat dit je leven op zoveel manieren verstoort die ik me niet eens kan voorstellen, ik kan het echt niet, maar ik kan wel zeggen dat we het proberen.”
Wie verantwoordelijk is voor de kosten van dit alles is onduidelijk. Voorbij zijn de bedrijven die lang geleden putten hebben gegraven. Er gaan geruchten dat advocaten die inwoners van Whitley vertegenwoordigen binnenkort de rechtbank zullen vragen een class action-rechtszaak goed te keuren tegen de gemeente, die eigenaar is van een parkeerplaats die een van de putten bedekt.
De op maat gemaakte cadeau- en houtbewerkingswinkel die Tracy Dillerc samen met haar dochter bezat, zit nog steeds en is gevuld met koopwaar aan de overkant van de plaats van de explosie. “We zijn zo jong, dat is mijn broodwinning daar”, zei mevrouw Dillerc in december toen de wind van Lake Erie blies. ‘Moet ik een andere baan gaan zoeken totdat ze dit hebben opgelost?’
Mevrouw DeKlerk zei dat ze bang was dat de explosie haar winkelgebouw structureel ondeugdelijk zou hebben gemaakt. Zoals veel mensen bij Wheatley is ze sceptisch dat er een permanente oplossing voor het gaslek kan worden gevonden.
De heer Thiele, de bedrijfseigenaar, zei dat hij van mening was dat zakelijke verzekeringen in de stad onbetaalbaar zouden kunnen worden en dat het vertrouwen van het publiek moeilijk, en mogelijk onmogelijk, te herstellen zou zijn.
“Ik kan me niet voorstellen dat iemand daar een gebouw bouwt en zich veilig voelt”, zei hij.
‘Voorstander van internet. Student. Kwaadaardige twitteraar. Expert in amateur-tv. Hipster-vriendelijke maker.’