China is geen SpaceX, het kan de bron zijn van een raketcrash op de maan

Op 4 maart, een stuk door de mens gemaakte raketresten Je zult de maan raken.

Maar het blijkt niet zo te zijn, zoals eerder in een aantal rapporten is aangegeven, Waaronder The New York TimesSpaceX, Elon Musk, die verantwoordelijk zal zijn voor het creëren van een krater op het oppervlak van de maan.

In plaats daarvan is de oorzaak waarschijnlijk een stuk van een raket die is gelanceerd door het Chinese ruimteagentschap.

Vorige maand kondigde Bill Gray, ontwikkelaar van Project Pluto, een set astronomische software die wordt gebruikt om de banen van asteroïden en kometen te berekenen, aan dat de bovenste trap van de SpaceX Falcon 9-raket zich op een pad bevond dat dat van de maan kruist. . De raket lanceerde DSCOVR voor de National Oceanic and Atmospheric Administration op 11 februari 2015.

Mr. Gray volgde dit deel van de raket al jaren en begin januari passeerde het 6000 mijl van het maanoppervlak, geslingerd door de zwaartekracht van de maan rond een pad dat eruitzag alsof het in een latere baan zou kunnen neerstorten.

Waarnemingen door amateurastronomen terwijl het object opnieuw naar de aarde gleed, bevestigden de naderende inslag in de oude Hertzsprung-krater, die 315 mijl breed is.

Maar een e-mail op zaterdag van John Giorgini, een ingenieur bij NASA’s Jet Propulsion Laboratory in Californië, veranderde het verhaal.

Giorgini beheert Horizons, een online database die posities en banen kan bepalen voor bijna 1,2 miljoen objecten in het zonnestelsel, waaronder ongeveer 200 ruimtevaartuigen. Een gebruiker van Horizons vroeg Giorgini hoe zeker hij was dat het lichaam deel uitmaakte van de DSCOVR-raket. “Het zette me ertoe aan de zaak te onderzoeken”, zei de heer Giorgini.

Hij ontdekte dat de baan onverenigbaar was met het pad van DSCOVR en nam contact op met Mr. Gray.

“Mijn eerste gedachte was: ik weet zeker dat ik het goed heb”, zei meneer Gray zondag.

Maar hij begon oude e-mails door te spitten om zichzelf eraan te herinneren wanneer dit ding voor het eerst werd opgemerkt in maart 2015, ongeveer een maand nadat DSCOVR was gelanceerd.

Bijna elk nieuw object dat in de lucht wordt waargenomen, is een asteroïde, en dat was ook de veronderstelling voor dit object. Het heeft de aanduiding WE0913A gekregen.

Het bleek echter dat WE0913A in een baan om de aarde draaide, niet om de zon, waardoor het hoogstwaarschijnlijk iets van de aarde kwam. De heer Gray zei dat hij dacht dat het misschien deel uitmaakt van de raket die DSCOVR lanceerde. Meer gegevens bevestigden dat WE0913A de maan twee dagen na de lancering van DSCOVR passeerde, wat de identificatie lijkt te bevestigen.

Meneer Gray realiseert zich nu dat het zijn fout was om te denken aan het lanceren van DSCOVR op een baan naar de maan en het gebruik van de zwaartekracht om het ruimtevaartuig naar zijn eindbestemming te slingeren, ongeveer een miljoen mijl van de aarde, waar het ruimtevaartuig een waarschuwing zou geven voor inkomende zonnestormen.

Maar, zoals de heer Giorgini opmerkte, DSCOVR werd in feite gelanceerd op een directe baan niet voorbij de maan.

“Ik wou echt dat ik dat had beoordeeld”, zei Gray voordat zijn aankondiging in januari uitkwam. “Maar ja, zodra John Giorgini erop wees, werd duidelijk dat ik me al vergist had.”

SpaceX, dat niet reageerde op een verzoek om commentaar, zei niet dat WE0913A niet het stadium van zijn raket was. Maar ze heeft haar waarschijnlijk ook niet opgespoord. Meestal wordt de tweede trap van een Falcon 9 terug de atmosfeer in geduwd om te verbranden. In dit geval had de raket al zijn drijfgas nodig om DSCOVR naar zijn verre bestemming te krijgen.

De tweede trap, zonder stroom en zonder controle, bevond zich echter in een baan die waarschijnlijk geen satellieten in gevaar zou brengen, en het is mogelijk dat mensen hem niet hebben gevolgd.

“Het zou heel mooi zijn als de mensen die deze boosters in hoge banen brengen, openbaar zouden maken wat ze daar plaatsen en waar ze naartoe gaan in plaats van al dit speurwerk te moeten doen”, zei Mr. Gray.

Maar als dit geen DSCOVR-raket was, wat dan wel? Mr. Gray onderzocht andere lanceringen in de afgelopen maanden, met de nadruk op die op weg naar de maan. ‘Er is niet veel in die categorie,’ zei meneer Gray.

De grootste kandidaat was de Long March 3C-raket die op 23 oktober 2014 het Chinese Chang’e-5 T1-ruimtevaartuig lanceerde. Dat ruimtevaartuig zwaaide rond de maan en keerde terug naar de aarde, waar het een kleine terugkeercapsule liet vallen die in Mongolië landde. Het was een test in de aanloop naar de Chang’e-5-missie in 2020 die met succes maanstenen en stof verzamelde en terugbracht voor studie op aarde.

Een computersimulatie van de baan van WE0913A in de tijd toonde aan dat deze op 28 oktober, vijf dagen na de Chinese lancering, dicht bij de maan zou zijn gevlogen.

Bovendien zei de heer Gray dat orbitale gegevens van kubussen die werden geassocieerd met de derde trap van de Long March-raket “vrijwel een dode ring” zijn voor WE0913A. “Het is het soort zaak dat je waarschijnlijk naar een jury brengt en een veroordeling krijgt.”

Meer waarnemingen deze maand hebben de voorspelling van wanneer het object de maan zal raken met een paar seconden en een paar mijl naar het oosten veranderd. “Het is nog steeds hetzelfde”, zegt Christophe Demoutis, een amateurastronoom in het noordoosten van Frankrijk.

Er is nog steeds geen mogelijkheid om de maan te missen.

De ineenstorting zal plaatsvinden rond 7.26 uur ET, maar omdat de impact aan de andere kant van de maan zal zijn, zal het buiten het zicht van de telescopen en satellieten van de aarde zijn.

Wat betreft wat er met het Falcon 9-onderdeel is gebeurd, “we proberen nog steeds uit te zoeken waar de tweede fase van DSCOVR zou kunnen zijn”, zei dhr. Gray.

De beste gok is dat het in een baan rond de zon belandde in plaats van om de aarde, en het zou er nog steeds kunnen zijn. Dit zou haar voorlopig uit het zicht houden. Er is een precedent voor de terugkeer van oude raketstukken: in 2020 een nieuw ontdekte UFO Het bleek onderdeel te zijn van een raket die in 1966 werd gelanceerd NASA’s geautomatiseerde landmetermissies naar de maan.