Antarctica is thuis 90% van ’s werelds zoet water, zitten vast in de enorme ijskappen van het continent – en een groot deel van de stabiliteit van dat ijs loopt ernstig gevaar door de opwarming van de aarde. Twee studies gepubliceerd in het tijdschrift Deze week bekijkt de natuur hoe klimaatverandering de omstandigheden in de ijskappen van Antarctica beïnvloedt, spelt Van de sombere toekomst van de zeespiegelstijging.
de eerste studie Gezien bij hoe twee Antarctica IJskappen worden beïnvloed door wat er gebeurt met ijsplatenEn de die dienen als een beschermende stutten. ijsplaten uitrekken Oceaanterwijl bladeren de grond bedekken.
“IJsplateaus zijn enorm, honderden of zelfs duizenden meters dik ijs, en sommige zijn zo groot als Frankrijk”, zegt hoofdauteur Chad Green, een postdoctoraal onderzoeker bij NASA. Jet Propulsion Laboratory, via e-mail. “IJsplaten drijven in hydrostatisch evenwicht over de oceaan, dus als een ijsberg van de ijsplaat afbreekt, is er geen direct effect op de zeespiegel. Maar wanneer een ijsplaat wordt versneld, wordt hij een beetje kleiner en verzwakt een beetje.”
IJsplateaus bevatten meestal: gezonde geboortecyclus Ze zijn in staat om het verloren ijs weer aan te vullen. Maar de klimaatverandering heeft het afkalfproces versneld, waardoor de ijsplaten van onderaf in het verwarmingswater verzwakt zijn en het moeilijker wordt voor de platen om te regenereren. Om te begrijpen wat dit zou kunnen betekenen voor de zeespiegelstijging, gebruikten Green en zijn collega’s satellietgegevens om een reeks kaarten met hoge resolutie van de Antarctische kust van de afgelopen 25 jaar te maken.
“Wat we ontdekten, is dat de ijsplaten op Antarctica aan de randen afbrokkelden”, zei Green. Over het algemeen zijn ze identificeert dat Antarctica sinds 1997 meer dan 14.280 vierkante mijl (37.000 vierkante kilometer) ijsplaatgebied heeft verloren (“TEen hoed ter grootte van Zwitserland, “voegde Green eraan toe). Het betekent dat de ijsplaten op het continent de afgelopen 25 jaar ongeveer 12 miljoen ton hebben verloren, Ongeveer het dubbele van de eerdere schatting van het verlies. Al deze ineenstorting zou slecht nieuws kunnen inluiden voor de stabiliteit op lange termijn van de ijskappen van het continent.
“In de afgelopen kwart eeuw hebben krimpende en verzwakkende ijsplaten enorme gletsjers op Antarctica in staat gesteld om hun bijdrage aan de zeespiegelstijging te versnellen en te vergroten”, zei Green. “De belangrijkste effecten werden gezien in Thwaites en de Pine Island-gletsjer in West-Antarctica, en er zijn geen aanwijzingen dat beide op korte termijn zullen vertragen.” (De Thwaites-gletsjer wordt gewoonlijk de “opstandingsgletsjer” genoemd, en het bestaat heel groot probleem.)
Zelfs ijskappen waarvan eerder werd gedacht dat ze stabiel waren Ze vertonen tekenen van stress. seconde studie deze week uit Overweegt het mogelijke lot van een kritieke ijskap – de Oost-Antarctische ijskap, de grootste Antarctische ijskap ijskappen en De grootste zoetwatertank op aarde. Deze ijskap wordt traditioneel beschouwd als meer beschermend dan de ijskapOostelijke ijsbedekking – waaronder de Thwaites en Pine Island-gletsjers – vanwege minder blootstelling aan opwarmend oceaanwater. Maar als de Oost-Antarctische ijskap wordt bedreigd, kan dit catastrofaal nieuws zijn voor de planeet: de ijskap bevat genoeg water om de zeespiegel met meer dan 52 meter te verhogen.
Chris Stokes, hoofdauteur van de studie en hoogleraar geografie aan de Durham University: “We weten dat kleine berggletsjers over de hele wereld snel krimpen en bijdragen aan de zeespiegelstijging.zei in E-mail. “We weten ook dat de grotere Groenlandse ijskap ook massa verliest en bijdraagt aan de zeespiegelstijging, net als het westelijke deel van de Antarctische ijskap. We weten echter niet veel over wat er kan gebeuren met de Oost-Antarctische ijskappen .”
Om een beter idee te krijgen van hoe de toekomst van de Oost-Antarctische ijskap eruit zou kunnen zien, hebben Stokes en collega’s een evaluatie uitgevoerd van eerder werk over hoe de ijskap reageerde op eerdere warme periodes en huidige niveaus van verandering, en voegde eraan toe: “Een weinig nieuw geknars van getallen op basis van computersimulaties, “zei hij. dat voorspelt hoe deze gigantische ijskap in de toekomst zal bijdragen aan de zeespiegelstijging.”
Er is een beetje goed nieuws: de auteurs zeggen dat de ijskap op korte termijn waarschijnlijk vlak zal blijven, en als de temperatuur tegen 2100 onder de 2°C blijft, zal de ijskap op de lange termijn niet instorten. Maar de studie suggereert ook dat de Oost-Antarctische ijskap al tekenen van stress door klimaatverandering vertoont en dat de tijd om te handelen dringt. Uit de studie bleek dat het laten opwarmen van de wereld buiten de grenzen van de Overeenkomst van Parijs zou kunnen betekenen dat de Oost-Antarctische ijskap de zeespiegel tegen het jaar 2300 met maar liefst 3 tot 10 voet (1 tot 2 meter) zou kunnen doen stijgen.
“De belangrijkste conclusie van ons werk is dat als we het klimaatakkoord van Parijs kunnen halen, we vrijwel zeker een significante bijdrage op zeeniveau van Oost-Antarctica kunnen vermijden”, zei Stokes. “En dan, denk ik, van alle doemverhalen waar we over horen, biedt onze studie op zijn minst enige hoop dat we de komende decennia een kleine kans hebben om deze ijskap te beschermen. Zoals we in de krant concluderen: Het lot van ’s werelds grootste ijskap is in onze handen.”.
Hoewel deze twee artikelen verschillende scenario’s behandelen, is de boodschap duidelijk: het serieus indammen van de opwarming is van cruciaal belang om ons te helpen alles boven water te houden.
“Antarctica is aan het veranderen. De ijskappen vallen uit elkaar en als reactie daarop stijgt de zeespiegel. Maar zoals Stokes et al. Zet het papier goed, er is nog tijd om te werken.”
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”