“Mijn neus doet nog steeds een beetje pijn”, zei Bakari.
De 27-jarige middenvelder van de Comoren arriveerde vorige week met zijn teamgenoten in Kameroen voor het debuut van het kleine eilandstaatje op de Africa Cup of Nations, en voelt nog steeds de effecten van verschillende COVID-19-tests.
De Comoren – een archipel van ongeveer 850.000 mensen in de Indische Oceaan, voor de oostkust van Afrika – is de verrassende deelname aan de 33e African Cup of Nations en is nu al een van de grootste evenementen in de geschiedenis van het toernooi.
Ze begonnen maandag hun campagne tegen Gabon voorafgaand aan andere wedstrijden in Groep C tegen de Afrikaanse reuzen Marokko en Ghana. Kwalificatie voor de laatste 16 lijkt op papier onwaarschijnlijk – maar niet onmogelijk, aldus Bakari.
“Met alle respect, we zijn voor niemand bang”, zei hij. Brabants Dagblad, een dagblad in Nederland waar hij clubvoetbal speelt voor RKC Waalwijk. “We hebben dit toernooi gehaald, wat betekent dat we ook goed zijn.”
We hebben een heel volk blij gemaakt.
Het nationale team van de Comoren heeft de bijnaam “Coelacanth” (uitgesproken als “Se la Canthe”) naar de bedreigde exotische vissen die in het gebied voorkomen.
Maar hoewel de vis misschien opraakt, heeft het team een onwaarschijnlijk nieuw contract voor het leven, waarbij het zich kwalificeert voor het toernooi in maart 2021 voor Kenia en Togo. Na het beslissende gelijkspel met laatstgenoemde begeleidden de fans het team van het stadion naar het teamhotel en vierden samen tot diep in de nacht.
“We hebben een heel volk blij gemaakt”, vertelde Bakari destijds aan DW.
Middenvelder Said Bakari werd geboren in Parijs en speelt voor RKC Waalwijk in Nederland – maar heeft Comoren roots.
Slechts een paar jaar geleden was de mogelijkheid van deelname van de Comoren aan de African Cup of Nations uitgesloten. Voetballers van de drie grote eilanden, Anjouan en Mohéli (evenals de omstreden Mayotte) kwamen pas in 2005 bij de FIFA, een beweging die leidde tot een voetbalhausse.
Zelfs de jongste leden van de FIFA krijgen jaarlijks subsidies van ’s werelds bestuursorgaan, vooral wanneer – zoals op de Comoren – de sportinfrastructuur ontbreekt.
Sinds 2005 profiteert de Comoren jaarlijks van 1,3 miljoen dollar (1,1 miljoen euro) van FIFA-steun en is ook lid geworden van het FIFA Development Program. Zo hebben ze de Tuamaya Academy nabij de hoofdstad Moroni kunnen renoveren, terwijl tegen eind 2022 $ 11,4 miljoen naar een nieuw kantoorgebouw zal vloeien.
Verder is het Mohammed Al Sheikh National Stadium uitgebreid met een kunstvloer en spotlights.
De coach van de Comoren, Amir Abdo (rechts), had voorheen alleen in de Franse Zesde Klasse gewerkt
Amir Abdo: Trainer bij toeval
Maar op het veld was de sleutel tot succes de aanstelling van Amir Abdo als coach van de nationale ploeg. Aanvankelijk zou de 49-jarige voormalig Marseille- en Raja Casablanca-coach Henri Stamboli helpen, maar hij nam de volledige controle over toen de Fransman zich terugtrok.
Abdou, geboren in Marseille maar van Comorese afkomst, werkte voorheen alleen in de Franse Zesde Klasse, maar begon onmiddellijk met het herstructureren van het nationale team.
Het vinden van spelers van Comoren afkomst, voornamelijk in Zuid-Frankrijk in de tweede en derde rij, Abdou verbeterde langzaam de prestaties van de Coelacanths. Discipline en organisatie zijn belangrijke pijlers van zijn werk, maar middenvelder Bakari beschrijft ook een niet aflatende teamgeest.
“Bij onze clubs gedragen we ons allemaal een beetje egoïstisch in onze carrière”, zei hij. “Maar bij de nationale ploeg vallen individuele ambities terug en vechten we als één voor ons land.”
Het verhaal van Bakari is daar een goed voorbeeld van. Geboren in een buitenwijk van Parijs, werd hij door zijn talent toegelaten tot de jeugdacademie van Paris Saint-Germain, maar hij deed niet mee toen hij meerderjarig werd. In plaats daarvan bracht hij een paar seizoenen door in de lagere divisies van Frankrijk en België voordat hij in 2017 tekende bij het Nederlandse Waalvik. Sindsdien speelde hij 92 competitiewedstrijden, scoorde hij vier doelpunten en hielp hij het team op weg naar de Eredivisie in 2019.
vereenvoudigd voetbal
De vooruitgang van de Comoren door de kwalificatie voor de African Nations Cup was kenmerkend voor Abdou’s gedisciplineerde en ordelijke aanpak: in hun eerste vijf wedstrijden kregen ze slechts twee goals tegen en scoorden ze er zelf maar vier.
In het doelpuntloze gelijkspel tegen Togo, dat de kwalificatie veiligstelde, scoorde de Comoren geen schot op doel, maar de “minimale” aanpak werkte.
Comoren schoot in de kwalificatie niet op doel tegen Togo
“Ik zou niet zeggen dat ik defensief of aanvallend ben”, zei Abdou, die ook coach is van FC Nouadhibou op Mauritius. “Ik pas mijn tactiek aan aan de oppositie.”
De grootste kracht van het team ligt in de bekendheid, aangezien het qua personeel sinds 2016 niet veel is veranderd. Abdou leidt de groep als een clubteam en verzamelt het team regelmatig in de Comoren voor trainingskampen. Spelers kennen en vertrouwen elkaar. “We zijn één grote familie”, zei Bakary.
Het team is de laatste tijd echter een beetje nomadisch geworden en heeft een jaar lang niet naar de Comoren kunnen reizen vanwege COVID-19-beperkingen.
“We wilden elkaar daar ontmoeten en trainen, maar het is niet gelukt”, zei Bakari, die betreurde hoe jammer het was voor fans die hun helden alleen op tv konden zien. Vanwege de pandemie kunnen fans ook niet naar Kameroen reizen – dus ze hoeven in ieder geval geen pijnlijke COVID-tests zoals Bakari te ondergaan.
“Maar ze zullen niettemin achter ons blijven”, zei hij. “We willen ze gelukkig maken.”
Vertaald uit het Duits door Matt Ford
“Woedend nederige communicator. Typische baconfan. Gepassioneerde schrijver. Trotse popcultuurfanaat. Internetspecialist.”