Het bevatte twee unieke voetafdrukken: een gemaakt door een ankylosauriër, een gepantserde plantenetende dinosaurus en de andere door een vleesetende theropode. Theropoden zijn roofdieren met drie tenen, waaronder tyrannosaurussen. Slechts twee sporen van deze theropode zijn hier opgenomen door het Fiorello-team.
“Ik ben erg enthousiast dat het ons in staat stelt een statistische analyse uit te voeren met behulp van de krachtige gegevens”, zegt Fiorillo’s teamlid Yoshitsugu Kobayashi, hoogleraar paleontologie aan het Hokkaido University Museum, Japan. “Met een beetje” [prints]Het is alsof je een gefluister van dinosaurussen deelt, maar als je een groot aantal hebt, is het alsof je schreeuwt. Dinosaurussen vertellen ons iets.”
Het team verzamelt gegevens om uit te leggen hoe de enorme reptielen 75 miljoen jaar geleden wisten te overleven in een klimaat dat lijkt op het huidige Seattle of Portland, Oregon. Het vochtige, regenachtige klimaat en het relatief milde weer lijken niet ideaal voor veel reptielen, maar dinosaurussen gedijen hier goed, zei Fiorello.
Fiorillo, uitvoerend directeur van het New Mexico Museum of Natural History and Science, bracht 10 veldseizoenen door in Aniakchak. Hij is geïntrigeerd door het gebied sinds hij hier in 2002 voor het eerst voetafdrukken van dinosauriërs zag. “Als je over deze kilometers loopt, zijn er gewoon te veel paden op het strand en in de kliffen,” zei Fiorello, “en het zou moeilijk zijn om van dat soort intensiteit in Path of Abundance” elders.
De meeste voetafdrukken die dateren van ongeveer 75 miljoen jaar geleden in het late Krijt werden gemaakt door Hadrosaurus, een herbivoor met eendenbek. Dinosaurusresten en oude bodemmonsters wijzen op een studie die in april in het tijdschrift Geosciences is gepubliceerd. liet het zien De gemiddelde jaarlijkse neerslag had meer te maken met de structurering van habitatkeuze van de gemiddelde jaartemperatuur onder de dinosaurussen die in Alaska rondzwierven. De studie vergeleek de bevindingen van het team niet alleen van Aniakchak Bay, maar ook van werk in North Slope, Alaska en in Denali National Park and Preserve.
Tijdens het late Krijt was Aniakchak niet verder naar het zuiden dan het nu is, dus dit team is hier sinds 2016 bijna elk jaar terug om een uitgebreider beeld samen te stellen van hoe dinosaurussen erin slaagden om hier te overleven.
“We hebben niet veel dateringen met hoge resolutie in dit gedeelte” van de rotsen, zei Paul McCarthy, voorzitter van de afdeling Aardwetenschappen aan de Universiteit van Alaska in Fairbanks, die gespecialiseerd is in oude bodems, of paleosol.
Bij Aniakchak concentreert de geoloog zich op een 300 meter (328 yard) dik stuk gelaagd sedimentair gesteente. “Dus we kennen de leeftijd van de 300 meter lange sectie,” zei hij, “maar wat er ontbreekt, is een laag of meerdere in die sectie die zou kunnen helpen om meer details te geven over hoe en wanneer het klimaat hier veranderde.”
“Het is echt onmogelijk zonder te weten hoeveel tijd elke afzonderlijke sector vertegenwoordigt,” zei McCarthy.
Deze hobbel biedt echter andere details waarmee het team specifieke informatie kan krijgen over de dinosaurussen en hun habitatvoorkeuren.
“In de loop van de tijd kunnen we in deze sectie vergelijken wie in planten en grond ronddwalen en of ze zich in een riviervlakte of in een estuarium bevinden”, zei McCarthy.
Het ene uiteinde van een ongeveer vijf kilometer lange kustlijn is bezaaid met paden die zijn gemaakt door jonge hadrosauriërs. De rotsen geven aan dat het gebied ooit een estuarium was, waar de rivier ondergedompeld was in het wad. Aan het andere uiterste werden de meeste sporen gelegd in de intergetijdenzone die werd blootgesteld aan overgroeide hadrosauriërs.
Aniakchak Bay, ook wel de ‘wieg van de stormen’ genoemd, biedt bij elk bezoek iets nieuws aan Fiorillo. Waar vorig jaar stapels kelp aanspoelden om te rotten op het strand, domineerden deze zomer zwarte zandstranden. De stormen hier zijn opwindend genoeg om rotsblokken ter grootte van een auto te verplaatsen, en de rotsblokken lijken te verschuiven wanneer de dichte regenlagen plaatsmaken voor de woelige zon.
Fiorillo en zijn team zullen enkele van hun bevindingen presenteren in jaarlijkse bijeenkomst van de Geological Society of America in Denver. Het vierdaagse evenement begint op 9 oktober.
“En dan zullen we zien welke nieuwe vragen zullen worden gesteld wanneer we echt beginnen met het analyseren van de gegevens en dan nadenken over volgend jaar,” zei Fiorello.
“Reisliefhebber. Onruststoker. Popcultuurfanaat. Kan niet typen met bokshandschoenen aan.”