Door de overwinning van Engeland op Nederland in Dortmund waren Southgate en zijn spelers één wedstrijd verwijderd van de geschiedenis, waarmee een einde kwam aan de zogenaamde ‘jaren van pijn’ die 58 jaar besloegen.
De campagne in Duitsland verliep langzaam, maar de vlam werd aangestoken op een hete en winderige avond, en nu heeft Engeland de kans om het toernooi glorieus af te sluiten tegen favoriet Spanje in het Olympisch Stadion.
Engeland speelt zijn eerste finale op buitenlandse bodem na de WK-finale van 1966 en de EK-finale van 2020, die in het Wembley Stadium werden gehouden.
Ze deden het op de manier die in Duitsland hun handelsmerk is geworden: ze kwamen van achteren en overleefden vervolgens angstige momenten voordat een nieuwe late vertoning, dit keer van Watkins, hen de grens zag verleggen.
Het geeft Engeland ook de kans om de bittere teleurstelling goed te maken die het heeft geleden na het verlies tegen Italië na strafschoppen in de EK-finale van 2020 in het Wembley Stadion.
Southgate en Engeland werden synoniem voor het onvermogen om grote toernooien te winnen tijdens zijn achtjarige bewind, maar ze kregen de kans om een nieuw hoofdstuk in hun geschiedenis te schrijven.
Voor Southgate is het winnen van nog een finale een bekroning van de methoden die zo onder de loep zijn genomen na de onverschillige prestaties van Engeland in eerdere wedstrijden. Succes in Berlijn zou het verhaal over zijn ambtstermijn voor altijd veranderen.
De aankomst van Watkins negen minuten voor tijd was doorslaggevend, aangezien de aanvaller van Aston Villa energie en snelheid leverde om de Nederlandse verdediging in de problemen te brengen, en zijn krachtige schot op Verbruggen het stuk was dat nodig was om een moeilijke wedstrijd te winnen.
Engeland heeft in het verleden te maken gehad met teleurstellingen en zal de underdog zijn tegen Spanje, maar er was een geloof aan de kant van Southgate – zelfs als de prestatie onverschillig was – dat ze naar Berlijn zouden gaan in de overtuiging dat ze eindelijk de titel konden claimen die hen al langer was ontgaan. dan een halve eeuw.
“Woedend nederige communicator. Typische baconfan. Gepassioneerde schrijver. Trotse popcultuurfanaat. Internetspecialist.”