4.400 jaar oude ‘slangenbemanning’ ontdekt in Finland

Een maandag gepubliceerde studie zei dat een 4.400 jaar oude levensgrote houten slang die in Finland werd ontdekt, mogelijk een werknemer was in “magische” rituelen door een sjamaan uit het stenen tijdperk.

Het levensechte beeld, dat uit één stuk hout is gesneden, is 21 centimeter lang en ongeveer 2,5 cm breed, met wat lijkt op een zeer slangachtige kop en een open mond.

Het werd perfect bewaard gevonden in een begraven laag turf in de buurt van de stad Järvinsu, ongeveer 120 kilometer ten noordwesten van Helsinki, op een prehistorische waterrijke plek die volgens archeologen 4000 tot 6000 jaar geleden werd bewoond door neolithische (late steentijd) volkeren. .

Het is anders dan al het andere dat in Finland wordt gevonden, hoewel er een paar gestileerde slangenbeelden zijn gevonden op neolithische archeologische vindplaatsen elders in de oostelijke Baltische regio en in Rusland.

Ze zien er niet uit als een echte slang, zoals deze”, zei archeoloog Sato Koivisto van de Universiteit van Turku in een e-mail. “Mijn collega vond haar afgelopen zomer in een van onze loopgraven. … Ik dacht dat ze een grapje maakte, maar toen ik de slangenkop zag, kreeg ik kippenvel.”

“Persoonlijk houd ik niet van levende slangen, maar na deze ontdekking begon ik ze leuk te vinden”, voegde ze eraan toe.

Koivisto en haar collega Antti Lahelma, een archeoloog aan de Universiteit van Helsinki, zijn de co-auteurs van het onderzoek naar de houten python. gepubliceerd In het Tijdschrift van de Oudheid.

Ze geloven dat het een staf kan zijn geweest die werd gebruikt bij magische rituelen, zogenaamd door een sjamaan – iemand die met geesten communiceert op een manier die vergelijkbaar is met de ‘medicijnmensen’ van Indiaanse tradities.

Dergelijke sjamanistische overtuigingen worden verondersteld te zijn beoefend door de oude volkeren van deze regio, waarin de natuurlijke wereld wordt bewoond door grote aantallen normaal onzichtbare bovennatuurlijke geesten of geesten – een traditioneel geloof dat vandaag de dag nog steeds bestaat in sommige afgelegen noordelijke regio’s van Scandinavië, Europa en Azië.

Oude rotstekeningen uit Finland en Noord-Rusland tonen menselijke figuren met wat lijkt op slangen in hun handen, waarvan wordt aangenomen dat het afbeeldingen zijn van sjamanen die ritueel houtsnijwerk gebruiken om eruit te zien als slangen. Hij vertelde Hilma dat slangen in het gebied als bijzonder heilig worden beschouwd.

“Er lijkt een bepaalde relatie te bestaan ​​tussen slangen en mensen”, vertelde Lahlam aan de Journal of Antiquity. “Dit doet denken aan het noordelijk sjamanisme in de historische periode, waar slangen een speciale rol speelden als geest-helpende dieren in sjamanen … Hoewel het tijdsverschil enorm is, is de mogelijkheid van een soort continuïteit raadselachtig: hebben we de leeftijdssteen van de staf van de sjamaan?”

Het beeld van Järvensuo ziet er absoluut uit als een echte slang. Het slanke lichaam bestaat uit twee rondingen die lineair zijn gebeeldhouwd en doorlopen tot aan de taps toelopende staart. Bijzonder realistisch is de platte, hoekige kop met zijn open mond. Koivisto en Lahelma suggereren dat het lijkt op een Europese python of ratelslang die aan het wegglijden of wegzwemmen is. De onderzoekers schreven dat de plaats waar het hoogstwaarschijnlijk werd gevonden een vruchtbare waterweide was in een tijd dat het ‘verloren, weggegooid of opzettelijk werd afgezet’.

Hout rot meestal wanneer het wordt blootgesteld aan zuurstof in de lucht of het water, maar sediment op de bodem van moerassen, rivieren en meren kan een deel van het organische materiaal bedekken en het duizenden jaren bewaren.

De site bij Järvensuo lag vermoedelijk aan de oevers van een ondiep meer toen het in de late steentijd werd bewoond door groepen mensen. Koivisto zei dat recente opgravingen een reeks organische overblijfselen opleverden die archeologen in staat stelden een vollediger verslag van de site te maken. De vondsten omvatten een houten gereedschap met een handvat in de vorm van een beer, houten peddels en netdrijvers gemaakt van dennen- en berkenschors.

“Wat een wonder”, zegt Peter Rowley Conway, een archeoloog en emeritus hoogleraar aan de Durham University in het Verenigd Koninkrijk, die niet bij het onderzoek betrokken was. Het ‘hoofd’ lijkt nadrukkelijk uitgesneden.

Maar hij was voorzichtig om het meer betekenis te geven: “Een scepticus zou zich kunnen afvragen of de zigzagvorm opzettelijk was, of een toevallig resultaat van vierduizend jaar wateroverlast”, zei hij in een e-mail. “Ik heb op veel moerasgebieden gewerkt met verduurzaamd hout, en houtscherven kunnen behoorlijk vervormen.”

Koivisto waarschuwt dat artefacten zoals de “slangenbemanning” verloren kunnen gaan als veel archeologische vindplaatsen in wetland opdrogen.

“Wetlands zijn belangrijker dan ooit voor ons, vanwege hun kwetsbaarheid en de degradatie van kwetsbare organische databronnen مصادر [from] “We moeten opschieten voordat deze waardevolle materialen voor altijd verdwenen zijn”, zei ze.